مقايسه عوامل خطر داخلي آناتوميك ميان ورزشكاران با و بدون سابقه اسپرين خارجي مچ پا

Comparison of Anatomical Intrinsic Risk factors between Athletes with and without Previous History of Ankle Sprain

مقدمه و اهداف مچ پا شايع­ ترين ناحيه آسيب ­ديدگي در ورزش است؛ به طوري كه 25 درصد كل آسيب ­هاي ورزشي را شامل مي ­شود. ارتباط وقوع آسيب در اين مفصل با متغيرهاي راستاي آناتوميكي اندام تحتاني مشخص­ شده نيست؛ لذا هدف از مطالعه حاضر مقايسه عوامل خطر داخلي آناتوميك ميان ورزشكاران با سابقه اسپرين خارجي مچ پا و ورزشكاران سالم بود. مواد و روش ­ها پژوهش حاضر از نوع مطالعات مقطعي بود. بيست و پنج ورزشكار با سابقه آسيب اسپرين خارجي مچ پا و 25 ورزشكار سالم به صورت تصادفي انتخاب شدند و داوطلبانه در مطالعه حاضر شركت كردند. متغيرهاي شاخص قوس كف پا، افت ناوي، تيبياوار، هايپراكستنشن زانو و پيچش درشت­ني در نمونه­ ها اندازه ­گيري شد. از آزمون­ هاي آماري t مستقل و يومن­ويتني در سطح معناداري 0/05 به ترتيب براي مقايسه متغيرهاي با توزيع طبيعي و غيرطبيعي بين دو گروه استفاده شد. يافته­ ها مقايسه داده­ هاي دو گروه با استفاده از آزمون­ هاي آماري t مستقل و يومن­ويتني نشان داد بين دو گروه در مقادير شاخص قوس كف پا (0/040=P) و تيبياوارا (0/0001=P) تفاوت معناداري وجود دارد؛ در حالي كه بين مقادير متغيرهاي افت ناوي، هايپراكستنشن زانو و پيچش درشت­ني تفاوتي بين دو گروه مشاهده نشد. نتيجه­ گيري بر اساس يافته­ هاي پژوهش حاضر احتمالاً ناهنجاري­ هاي آناتوميك اندام تحتاني به عنوان عوامل خطر داخلي مي­ تواند در بروز آسيب­ هاي مچ پا دخيل باشد؛ لذا به متخصصين حوزه پيشگيري و بازتواني آسيب­ هاي ورزشي توصيه مي­ شود در پيشگيري و مديريت عوامل خطر آسيب اسپرين خارجي مچ پا، ناهنجاري­ هاي ساختاري مچ پا و ساق پا را مورد بررسي قرار دهند.

Background and Aims: Ankle is the most commonly injured area in sport, which accounts for 25% of all sports injuries. The relationship between injury occurrences in this joint with the anatomical alignment of the lower extremity is unclear. So, the purpose of the present study was to compare anatomical intrinsic risk factors between athletes with and without a previous history of ankle sprain. Materials and Methods: In the current cross-sectional study, 25 male athletes with previous history of ankle sprain and 25 healthy athletes were randomly selected and participated in the study voluntarily. Foot arch index, navicular drop, tibia vara, knee hyperextension, and tibia torsion were measured in samples. A comparison between the two groups was made using independent t-test for normally distributed variables, whereas the Mann–Whitney's U-test was used for non-normal distributed variables at a significance level of 0.05. Results: Analysis of data using independent t-test and Mann–Whitney U test showed that there were significant differences in foot arch index (P=0.040) and tibia vara (P=0.0001) measures between the two groups. While there were no significant differences in navicular drop, knee hyperextension, and tibia torsion measures between the two groups. Conclusion: According to findings, it is possible that lower limb malalignments can be contributed in ankle injuries incidence as intrinsic risk factors. Therefore, port injuries prevention and rehabilitation professionals are recommended to consider leg and ankle malalignments in preventing and managing the risk factors of lateral ankle sprain.