پديد آورندگان :
دانا، امير دانشگاه آزاد اسلامي واحد تبريز - گروه تربيت بدني، تبريز، ايران , رحيمي زاده، فاطمه دانشگاه آزاد اسلامي واحد علي آباد كتول - گروه تربيت بدني، علي آباد كتول، ايران , اشگرف، سيما
كليدواژه :
تمرينات هوازي , تمرينات قدرتي , مردان , افسردگي
چكيده فارسي :
مقدمه و اهداف
افسردگي يكي از شايع ترين اختلالات روانشناختي در دنيا است كه شيوع آن در ايران 13/6 درصد در جمعيت 14 تا 64 سال مي باشد. اثربخشي استفاده از داروهاي ضدافسردگي به عنوان روش اوليه درمان مورد سوال بوده و پژوهشگران در صدد به كارگيري روش هاي جايگزيني مي باشند كه فاقد اثرات جانبي باشد؛ از اين رو در پژوهش حاضر، اثرات ضدافسردگي تمرينات قدرتي، هوازي و تركيبي در مردان بزرگسال مورد مطالعه قرار گرفت.
مواد و روش ها
در مطالعه نيمه تجربي حاضر 60 مرد در دامنه سني 20 تا 35 سال كه بر اساس مصاحبه هاي تشخيصي و سياهه افسردگي بك-نسخه دوم (BDI-2) داراي افسردگي متوسط يا متوسط به بالا بودند، به طور تصادفي در چهار گروه 15 نفره شامل 1) گروه قدرتي، 2) گروه هوازي، 3) گروه تركيبي قدرتي-هوازي و 4) گروه كنترل جاي گرفتند و در يك دوره تمرين هشت هفته اي (24 جلسه 45 تا 60 دقيقه اي، سه جلسه در هفته، شدت 60 تا 75 درصد يك تكرار بيشينه/حداكثر ضربان قلب) شركت كردند. داده هاي حاصل از سنجش سطوح افسردگي بر اساس BDI-2 در پيش آزمون و پس آزمون با استفاده از آزمون t جفت شده و تحليل كوواريانس در سطح اطمينان 95 درصد مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته ها
سطوح افسردگي در هر سه گروه آزمايشي (قدرتي، هوازي، تركيبي) كاهش معنادار داشت. علاوه بر اين، پس از كنترل اثر پيش آزمون، به ترتيب گروه تمرينات هوازي، تركيبي و قدرتي بيشترين كاهش را در سطوح افسردگي تجربه كردند.
نتيجه گيري
بر اساس شواهد موجود، تمرينات هوازي قادر به ايجاد بيشترين سازگاري هاي فيزيولوژيكي مرتبط با تنظيم هيجانات و سطوح افسردگي در مردان بزرگسال مي باشد، با اين حال مي توان از ساير انواع تمرين بدني و فعاليت هاي ورزشي قدرتي و تركيبي نيز براي كاهش نشانگان افسردگي بهره گرفت.
چكيده لاتين :
Background and Aims: Depression is one of the most common psychological disorders in the world, with the prevalence of 13.6% in Iran among the population with 14-64 years old. The effectiveness of using antidepressants drugs is doubtful as the primary method of treatment and researchers are seeking alternative methods without side effects. In the present study, antidepressant effects of strength, aerobic, and combined exercise among adult men were studied.
Materials and Methods: In the present semi-experimental study, 60 men aged 20 to 35, who were moderately or moderately to highly depressed, based on the diagnostic interviews and Beck Depression Inventory (BDI-2), were randomly placed into four groups of 15 individuals, including 1) strength group, 2) aerobic group, 3) combined group of strength-aerobic, and 4) control group, and participated in an eight-week exercise period (24 sessions of 45-60 minutes, 3 sessions per week, intensity of 60 to 75% of one maximum repetition/maximum heart rate). The data resulted from depression levels measurements in pre-test and post-test were analyzed using paired t-test and covariance analysis at 95 percent confidence level.
Results: Depression levels decreased significantly in all three experimental groups (strength, aerobic, and combined group). In addition, after controlling the effect of pre-test, the aerobic and combined and strength exercises groups experienced the highest reduction in depression levels, respectively.
Conclusion: Based on the existing evidence, it seems that aerobic exercises can produce the most physiological adaptations associated with the regulation of emotions and levels of depression in men; however, other kinds of strength and combined physical exercises and sport activities can be used to reduce the symptoms of depression, as well.
