رژيم غذايي پلنگ ايراني (Panthera pardus saxicolor Pocock, 1927) در پارك ملي ساريگل، استان خراسان شمالي

Diet of Persian Leopard (Panthera pardus saxicolor Pocock, 1927) in Sarigol National Park, North Khorasan Province

گوشتخواران به خاطر قرار داشتن در رأس هرم غذايي داراي اهميت بالايي در اكوسيستمها هستند. عادات غذايي گوشتخواران بزرگ با مشخصههاي اكولوژيكي مهمي از قبيل الگوي مكاني، جابجايي، انتخاب زيستگاه، ساختار اجتماعي، موفقيت توليدمثلي و توزيع جغرافيايي در ارتباط است. بر اين اساس در اين پژوهش به منظور تعيين رژيم غذايي پلنگ در پارك ملي ساريگل از تجزيه و تحليل سرگين با شاخص درصد حضور در طول چهار فصل سال استفاده شد. نتايج نشان داد كه رژيم غذايي پلنگ در پارك ملي ساريگل داراي تنوع بالايي است و شامل قوچ و ميش، كل و بز، گراز، خرگوش، روباه، دام اهلي، تشي، سگ، اسب، پرنده و گياه است. قوچ و ميش در پارك ملي ساريگل بيشترين سهم و خرگوش و اسب كمترين سهم را در رژيم غذايي اين گونه دارند. بيشك شناسايي منابع غذايي پلنگ و حفظ جمعيت طعمه ها ميتواند راه گشاي مديريت و بهبود وضعيت حفاظتي اين گونه باشد.

Carnivores play great ecological roles in ecosystems because of placing on top of the food pyramid. Food habits of large carnivores are associated with important ecological features such as spatial pattern, movement, habitat selection, social structure, geographical distribution and reproductive success. Accordingly, in this study was used scat analysis to determine the diet of persian leopards in Sarigol National Park using percent of occurrence index. The results showed that diet of leopards in the Sarigol National Park includes a high diversity of wild boar (Sus scrofa), wild goat (Capra aegagrus), wild sheep (Ovis orientalis), tolai hare (Lepus tolai), common fox (Vulpes vulpes), Indian crested porcupine (Hystrix indica), domesticated animals; dog, horse, bird and plant materials. Wild sheeps have the largest share and rabbits and horses have the lowest share in the diet of this species. Undoubtedly, identifying food habits of leopard and maintaining prey populations can improve management programs and conservation status.