تأثير تمرينات ثبات مركزي بر عملكرد و حس عمقي اندام فوقاني زنان فعال در معرض آسيب‌ديدگي

Effect of Core Stabilization Trainings on Function and Proprioception of Upper Extremity on Physically Active Women with Predisposition to Injury

مقدمه و اهداف ثبات مركزي به معناي توانايي كنترل حركات تنه براي توليد، انتقال و كنترل بهينه نيروها از اندام فوقاني و تحتاني در حين حركات عملكردي مي‌باشد. مطالعات محدودي به شواهد و مداركي مبني بر رابطه ميان ثبات مركزي و اندام فوقاني و پيشگيري از آسيب اشاره كرده ­اند و اين موضوع نياز به تحقيق بيشتري دارد؛ از اين رو هدف تحقيق حاضر، تأثير تمرينات ثبات مركزي بر عملكرد و حس عمقي اندام فوقاني در زنان فعال مستعد آسيب‌ديدگي مي‌باشد. مواد و روش ­ها در پژوهش حاضر 23 نفر از زنان فعال مستعد آسيب‌ديدگي به صورت هدفمند براي اين تحقيق انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه كنترل (12 نفر) و تجربي (11 نفر) قرار گرفتند. گروه تجربي 6 هفته تمرينات ثبات مركزي را انجام دادند. آزمون‌هاي زنجيره حركتي بسته اندام فوقاني، پرتاب توپ مديسين­ بال جهت ارزيابي عملكرد و خطاي بازسازي زاويه 45 درجه چرخش خارجي جهت ارزيابي حس عمقي استفاده گرديد. جهت بررسي نرمال بودن داده‌ها از آزمون شاپيروويلك و جهت بررسي تغييرات نمرات آزمون‌ها در هر گروه، قبل و بعد از دوره تمريني، از آزمون تحليل كواريانس در سطح معناداري 0/05≥α استفاده شد. يافته­ ها يافته ­ها نشان داد اختلاف در آزمون‌هاي عملكرد و حس عمقي ميان گروه كنترل و تجربي معنا‌دار بود. در ‌واقع تمرينات ثبات مركزي عملكرد و حس عمقي را در زنان فعال مستعد آسيب‌ديدگي در گروه تجربي افزايش داد، در‌ حالي كه نتايج اين آزمون‌ها براي گروه كنترل معنادار نشد. نتيجه ­گيري به نظر مي‌رسد تمرينات ثبات مركزي باعث درگير نمودن سيستم عصبي-عضلاني و افزايش ثبات پويا در ناحيه مركزي مي‌شود. اين تمرينات فانكشنال، مي‌تواند بر عملكرد كل زنجيره حركتي تأثير‌گذار باشد. نتايج نشان داد تمرينات ثبات مركزي باعث بهبود عملكرد و حس عمقي در اندام فوقاني در زنان فعال مستعد آسيب‌ديدگي شد. پيشنهاد مي‌شود از ابزارهاي ديگري نيز براي سنجش عملكرد و حس عمقي نيز استفاده شود.

Background and Aim: Core stability is the ability to control the movement of the trunk for optimal production, transfer, and control of forces from the upper and lower extremities during functional activities. Limited evidence from literature provides a link between core stability, upper extremity, and prevention of injury of upper extremity and thus more investigation are needed. Therefore, the present study was conducted to determine the effect of core stabilization trainings on the function of upper extremity on physically active women with predisposition to injury. Materials and Methods: In the current study, 23 physically active women with the risk of upper extremity injury participated. Six-week programs, including core-stability exercises that progressed each week, were perfromed. Closed kinetic chain upper extremity stability test, shot medicine ball throw test for function, and error of active angle reproduction of 45 for dominant side for proprioception were used. Also, Shapiro Wilk test was used to examine the normality of the data and to assess the changes in the scores of the tests in each group, ANCOVA was used before and after the training period. The significance level wasα ≤ 0.05. Results: A significant difference was observed between groups on function. Also, an increase was evident in all pretest-to-posttest results in the experimental group. Conclusion: According to the results, core stability training involves the neuromuscular system and increase dynamic stability in the core area. These functional exercises can affect the performance of the entire kinetic chain. The results showed that core stability training improved function and proprioception on upper extremity in physically active women with predisposition to injury. It is also be suggested that different tools be used to examine the function and proprioception in future studies.