اقليت‌شدن به‌مثابۀ كنشي انقلابي مقدمه‌اي بر ايدۀ «دموكراسي اقليتي»

BECOMING MINORITY AS A REVOLUTIONARY ACT (AN INTRODUCTION TO THE IDEA OF ‘MINORITARIAN DEMOCRACY’)

در روزگار ما شايد بيش از هر مقطع تاريخي ديگري مسئلۀ اقليت­ها ذهن انديشمندان و دست­اندركاران سياست را درگير كرده است. اينكه اقليت­ها چه نقش و جايگاهي در پيشبرد پروژۀ دموكراسي دارند؟ پرسش اصلي اين مقاله است. در اين مقاله ضمن ارائۀ تعريف جديدي از مفهوم اقليت كه الهام‌گرفته از فلسفۀ سياسي دلوز و گوتاري است تلاش مي­كنيم تا ابعاد گوناگون «موقعيت ويژۀ» اقليت­ها در جوامع دموكراتيك امروزي را بررسي كنيم. بر مبناي چشم­اندازي كه در برابر ما گشوده خواهد شد، سياست بديلي را براي دفاع از حقوق اقليت­ها پيشنهاد خواهيم كرد كه نه تنها جايگزيني كارآمد براي جنبش­ها و جريان­هاي اجتماعي‌سياسي ملهم از «سياست هويتي» باشد؛ بلكه مسير شالوده‌شكني از دوگانۀ اكثريت‌اقليت را هموار كند. در نهايت نشان خواهيم داد كه چگونه با كنارگذاشتن انگاره­هاي پيشين در رابطه با هويت اكثريت و هويت اقليت تصوير بي‌سابقه‌اي از دموكراسي جلوه­گر مي­شود كه اصل «اقليت­شدن» در بَطن جريان انقلابي آن قرار دارد.

Nowadays, perhaps more than any time before, both politicians and political philosophers are struggling with the question of minorities. The main question here, in this article, is about the historical role of minorities in the democracy project. I tend to present a new definition of the concept of minority which is mostly inspired by the political philosophy of Deleuze and Guattari. This will help us rediscover various dimensions of ‘special situation’ of minorities in modern societies. According to this novel perspective, I suggest an effective alternative for defending the essential rights of minorities which replaces the identarian politics and aims to deconstruct the duality of majority/minority. In the end, by rejecting the presuppositions about the majority identity and the minority identity at the same time, we see how, with ‘becoming minority’ as its revolutionary principle, a new image of democracy will appear.