مقايسه اثر كوتاه مدت كينزيوتيپينگ و كشش عضله گاستروكنميوس بر روي تعادل پوسچرال جوانان

Comparison of the Short Term Effects of Kinesiotaping and Muscle Stretching of Gastrocnemius on Postural Balance in Young Adults

مقدمه و اهداف حفظ تعادل و ثبات پوسچرال فرآيندي پيچيده و حاصل تعامل سيستم‌هاي مختلف مي‌باشد. كينزيوتيپينگ و كشش‌ عضلاني از تكنيك‌هاي درماني مورداستفاده در فيزيوتراپي است كه در پيشرفت تعادل ‌موثر هستند. با توجه به تعداد اندك پژوهش‌هاي بررسي‌كننده تاثير اين‌ دو مداخله درماني بر ‌روي تعادل و عدم مقايسه آنها با يكديگر، هدف از مطالعه حاضر بررسي و مقايسه اثر اين روش‌هاي درماني بر تعادل جوانان مي‌باشد. موادو روش­ ها در كارآزمايي باليني تصادفي يك‌سويه‌كور حاضر،40 داوطلب جوان خانم و آقا انتخاب و به‌ صورت تصادفي در دو‌ گروه كينزيوتيپ و كشش‌درماني قرار گرفتند. تيپ مورداستفاده به شكل Y و با كشش 25 درصد به صورت مهاري بر روي عضله گاستروكنميوس چسبانده ‌شد. در گروه ‌كشش نيز اين عضله به‌ مدت 60 ثانيه و با 4 مرتبه تكرار تحت‌ كشش قرار گرفت. تعادل استاتيك (سرعت و ميزان جابه‌جايي مركز فشار بدن) افراد با استفاده از صفحه‌ نيرو قبل و بعد از مداخله مورد بررسي قرارگرفت. با توجه ‌به توزيع غيرنرمال داده‌ها بر‌ اساس آزمون شاپيرو-ويلك، براي مقايسه بين‌گروهي متغيرهاي مورد بررسي از آزمون آماري مان‌ويتني و براي مقايسه درون­ گروهي، از آزمون ويلكاكسون استفاده گرديد. يافته­ ها بر اساس آزمون ويلكاكسون روند كاهش سرعت‌ و ميزان جابه‌جايي مركز فشار قبل و بعد از انجام مداخله در دو گروه مشاهده‌ شد، ولي تغييرات معنادار نشد (0/05˃P). در مقايسه بين‌ دو گروه بر اساس آزمون مان‌ويتني، هيچ تفاوت معنا‌داري در متغيرهاي مورد بررسي (ميزان و سرعت جابه‌جايي قدامي-خلفي مركز فشار بدن: 0/3=P و ميزان و سرعت جابه‌جايي داخلي-خارجي مركز فشار بدن: 0/1=P) در قبل و بعد از مداخله مشاهده نگرديد. نتيجه­ گيري بر اساس يافته‌هاي مطالعه حاضر به‌ نظر مي‌رسد كه هيچ‌يك از مداخلات كينزيوتيپينگ و كشش‌ عضله گاستروكنميوس اثر فوري بر روي تعادل افراد جوان سالم ندارد.

Background and Aim: Maintaining balance and postural stability is a complex process resulting from the interaction of different systems. Kinesiotaping and stretching techniques are the therapeutic techniques used in physical therapy that are effective in improving the balance. Given the few studies evaluating the effect of these two therapeutic interventions on balance and lack of a study comparing them with each other, the present study was conducted to compare the effect of these interventions on the balance of young individuals. Materials and Methods: In the current single blind randomized clinical trial, 40 young male and female volunteers were selected and were randomly assigned into two groups of Kinesiotaping and stretching. The inhibitory Y-shaped tape with 25% tension was applied on Gastrocnemius. The muscle was stretched for 60 seconds for 4 times in the stretching group. Static Balance (COP excursion and velocity) was examined with Force Plate before and after the interventions. According to abnormal distribution of data based on Shapiro-Wilk test, Mann-Whitney Test was used for between group and Wilcoxon Test was used for within group analyses. Results: Although based on the Wilcoxon test, COP excursion and velocity showed the decreasing trend before and after the intervention, none of the changes were significant (P˃0.05). Comparison of the two groups based on Mann-Whitney Test showed no significant differences in the variables before and after the interventions (Anterioposterior COP Excursion, Velocity: P=0.3, Mediolateral COP Excursion, Velocity: P=0.1) Conclusion: According to the results, it seems that none of the kinesiotype and gastrocnemius stretching had any effect on the balance of healthy young people.