عنوان به زبان ديگر :
Comparison of Three Methods of Routine, Self-correction, and Mixed Corrective Exercise on Lateral Curvature Degree in Non-Structural Scoliotic Subjects
پديد آورندگان :
قيطاسي، مهدي دانشگاه شهيد بهشتي - دانشكده علوم ورزشي و تندرستي - گروه تندرستي و بازتواني در ورزش، تهران، ايران , عليزاده، محمدحسين دانشگاه تهران - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه طب ورزشي، تهران، ايران , رجبي، رضا دانشگاه تهران - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه طب ورزشي، تهران، ايران , ابراهيمي تكامجاني، اسماعيل دانشگاه علوم پزشكي ايران - دانشكده علوم توانبخشي - گروه فيزيوتراپي، تهران، ايران
چكيده فارسي :
مقدمه و اهداف
اسكوليوزيس بدشكلي سه‌بعدي ستون فقرات است كه علاوه بر انحناي جانبي با چرخش جسم مهره‌اي حول محور عمودي بدن همراه مي‌باشد. هدف از تحقيق حاضر مقايسه سه شيوه تمرينات اصلاحي متداول (تمرينات كششي-تقويتي)، خوداصلاحي و تركيبي (تمرينات متداول و خوداصلاحي) بر درجه انحنايِ جانبي ستون فقرات (درجه اسكوليوزيس) در افراد مبتلا به ناهنجاري اسكوليوزيس غيرساختاري بود.
مواد و روش ها
در تحقيق حاضر 53 فرد داراي اسكوليوزيس غيرساختاري (32 زن و 21 مرد) با ميانگين سن 2/22±23/36 سال، قد 8/3±168/61 سانتي متر و وزن 8/55±62/65 كيلوگرم به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفي به چهار گروه تمريناتِ متداول (14 نفر)، خوداصلاحي (13 نفر)، تركيبي (14 نفر) و گروه كنترل (12 نفر) تقسيم شدند. هر يك از آزمودني‌ها در گروه‌هاي تمرين پروتكل تمرينات را به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته و در هر جلسه به مدت 60 تا 75 دقيقه انجام دادند، در حالي‌كه آزمودني‌هاي گروه كنترل برنامه فعاليت‌هاي زندگي روزانه خود را ادامه دادند. ميزان انحنايِ جانبي ستون فقرات (درجه اسكوليوزيس) قبل و پس از هشت هفته تمريناتِ اصلاحي با استفاده از روش فتوگرامتري و بر اساس سيستم مختصات با استفاده از نرم افزار كامپيوتري Corel Draw مدل11 اندازه‌گيري و داده‌هاي حاصل با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي تحليل شد. از مدل تركيبي تحليل واريانس اندازه‌هاي تكراري استفاده شد تا اثر تعاملي زمان در دو مرحله پيش از مداخله و پس از مداخله بر گروه هاي چهارگانه تمرين و كنترل مشخص گردد. در صورت معنادار بودن اثر تعاملي زمان بر گروه هاي تحقيق از آزمون‌هاي تعقيبي تي زوجي براي مقايسه درون گروهي (پيش آزمون و پس آزمون) و تحليل واريانس يكطرفه براي مقايسه بين گروهي متغيرها در پسآزمون استفاده شد. سطح معناداري در اين تحقيق در سطح 95% با آلفاي 5% در نظر گرفته شد.
يافته ها
نتايج تحقيق حاضر نشان داد كه هشت هفته تمرينات اصلاحي متداول، خوداصلاحي و تركيبي ميزان انحنايِ جانبي ستون فقرات در گروه‌هاي تمرين را به طور معناداري كاهش مي‌دهد (0/05>p). بر اساس يافته‌هاي حاضر بيش‌ترين اثربخشي در كاهش زاويه اسكوليوزيس به ترتيب مربوط به گروه تمرينات تركيبي با اندازۀ اثر 5/08، گروه تمرينات متداول با اندازۀ اثر 4/06 و گروه تمرينات خوداصلاحي با اندازۀ اثر 3/24 بود.
نتيجه گيري
بر اساس نتايج مطالعه حاضر مي‌توان بيان نمود كه پروتكل تمرينات تركيبي شامل تمرينات خوداصلاحي، كششي-تقويتي يك روش اثربخش در كاهش انحنايِ جانبي ستون فقرات (درجه اسكوليوزيس) در افراد مبتلا به ناهنجاري اسكوليوزيس غيرساختاري است.
چكيده لاتين :
Background and Aim: Scoliosis is a three-dimensional deformity of the spinal column together with the lateral deviation and the rotation of the vertebra around the vertical axis. The present study aimed to identify the effects of three methods of routine (Stretch-Strength Exercise), self-corrective, and mixed corrective exercises (Routine and Self-corrective exercise) on spinal lateral deviation degree (degree of scoliosis) in non-structural scoliotic individuals.
Materials and Methods: In the current study, 53 participants (32 females and 21 men) with non-structural scoliosis (average age: 23.36± 2.22 yrs., height: 168.61±8.3 cm, and weight: 62.65± 8.55 kg) were purposefully selected and randomly divided into four groups: routine (no= 14), self-corrective (no= 13), mixed exercises group (no= 14), and the control group (no= 12). Each of the participants performed corrective exercise protocols for 8 weeks, 3 sessions per week, and 60-75 minutes per session, while the control group continued their daily life activities. Spinal lateral deviations (degree of scoliosis) were measured before and after eight weeks of corrective exercises using photogrammetry method based on the coordinate system and Corel Draw computer software model 11.0. Data were analyzed using descriptive and inferential statistics. ANOVA was run to determine the interactive effect of the intervention on the four groups. For intra-group comparisons, t-tests were run and one-way variance analysis for comparisons between groups. The significance level was set at 95% with α 5%.
Results: Findings of the present study indicated that after eight weeks of routine, self-corrective, and mixed exercises, participants’ degree of scoliosiss in the exercise groups significantly decreased (P<0.05). Based on the findings, the highest effects in reducing the angle of scoliosis were respectively observed for the mixed exercise (ES: 5.08), routine (ES: 4.06) and self-corrective (ES: 3.24) groups.
Conclusion: Based on the results of the present study, it can be concluded that the mixed exercise protocol, including self-corrective, stretch-strength exercise, is an effective method for reducing degree of scoliosis in individuals with non-structural scoliosis abnormalities.
