Psychometric properties of Persian version of test of personal intelligence (TOPI) in a sample of Iranian university students

ويژگي‌هاي روان‌سنجي نسخه‌ي فارسي پرسش‌نامه‌ي هوش شخصي در نمونه‌ي دانشجويان ايراني

مقدمه: بررسي ابعاد مختلف هوش و ساخت ابزارهاي مربوط به ارزيابي آن، يكي از موضوعات مطرح در روان­شناسي است. هدف پژوهش حاضر تحليل عاملي تاييدي فرم كوتاه پرسش­نامه­ ي هوش شخصي در نمونه­ ي دانشجويان ايراني است. روش­ كار: جامعه آماري اين پژوهش توصيفي-همبستگي شامل كليه دانشجويان دانشگاه محقق اردبيلي در سال 1395 بود كه از بين آن­ها 370 نفر 18تا 33 سال با سطوح كارشناسي و كارشناسي ارشد به شيوه ­ي تصادفي ساده انتخاب شدند و پرسش­نامه ­هاي هوش شخصي، هوش اجتماعي، هوش هيجاني و تنظيم شناختي هيجان را تكميل نمودند. از ضريب آلفاي كرونباخ براي بررسي همساني دروني و ضريب همبستگي پيرسون براي بررسي اعتبار هم زمان پرسش­نامه استفاده شد. براي تعيين اعتبار محتواي پرسش­نامه كه اصلي ­ترين نوع اعتبار است از نظرات 3 نفر متخصص روان­شناسي استفاده گرديد. براي تعيين اعتبار سازه پرسش­نامه از تحليل عاملي تاييدي با نرم­افزار AMOS18 استفاده شد. يافته ­ها: بنا بر ضرايب همبستگي پيرسون، از بين دو عامل، عامل دوم، راهنماي انتخاب با استفاده از اطلاعات مرتبط با شخصيت، قوي­ترين (r=0.70) همبستگي را با كل مقياس داشته و فرم كوتاه پرسش­نامه­ ي هوش شخصي و دو عامل آن از اعتبار خوبي (آلفاي كرونباخ= 0.86) در جمعيت دانشجويي برخوردار است. نتيجه ­گيري: بر اساس نتايج مطالعه حاضر، پرسش­نامه ­ي هوش شخصي ابزاري معتبر و روا براي ارزيابي اين بعد از هوش است.

Introduction: Examining the divers dimensions of intelligence and constructing instruments related to assess it, is one of the most considerable issues in psychology. The aim of the present research was to examine the psychometric properties of Persian version of the test of personal intelligence in a sample of Iranian university students. Materials and Methods: The statistical population of this descriptive-correlational study included total students of Mohaghegh Ardabili University in 2017-2018 academic years. Among them, three-hundred and seventy in a range from eighteen to thirty-three years with B.sc and M.sc degrees were selected as a sample group by simple random sampling method. They completed personal intelligence, social intelligence, emotional intelligence and cognitive emotion regulation questionnaires. Cronbach’s alpha was used for examining internal consistency of the test and Pearson correlation coefficient for examining concurrent validity. Three psychologists’ ideas were used for identifying content validity. Finally, confirmatory analysis was used by AMOS18 for examining construct validity. Results: Pearson correlation coefficients showed that among two factors, guiding choices with information of personality factor had the greatest correlation (r=0.70) with total scale. Also, the results of the present study showed that Persian version of the test of personal intelligence and its two factors have a proper validity (Cronbach’s alpha = 0.86) in a student’s population. Conclusion: It is concluded form the results that Persian version of the test of personal intelligence is valid and reliable test to examine this dimension of intelligence.