اثربخشي درمان پذيرش و تعهد بر علائم نقص توجه/بيش فعالي و تعلل ورزي تحصيلي نوجوانان مبتلا به اختلال نقص توجه/بيش فعالي

Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy on the Symptoms of Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) and Academic Procrastination of Adolescents with ADHD

مقدمه و اهداف درمان پذيرش و تعهد، اخيرا در درمان كودكان و نوجوانان مورد توجه قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي درمان پذيرش و تعهد بر علائم نقص توجه/بيش ­فعالي و تعلل­ورزي نوجوانان مبتلا به اختلال نقص توجه/بيش ­فعالي بود. مواد و روش ­ها در قالب يك طرح نيمه ­آزمايشي پيش ­آزمون-پس ­آزمون با گروه كنترل 16 نوجوان مبتلا به اختلال نقص توجه/بيش­ فعالي از بين مراجعان مراكز روانپزشكي و درماني شهر تبريز و با توجه معيارهاي ورود انتخاب شده و به صورت تصادفي در گروه ­هاي آزمايش يا كنترل جايگزين شدند (هر گروه 8 نفر). پرسش­نامه علائم مرضي كودك (CSI-4) و آزمون تعلل­ ورزي تحصيلي سواري بر روي هر سه گروه اجرا شد و سپس نوجوانان گروه آزمايش در 10 جلسه هفتگي انفرادي درمان پذيرش و تعهد شركت كردند، در حالي كه گروه كنترل در اين مدت هيچ مداخله­ اي دريافت نكرد و سپس ابزارهاي پژوهش مجددا بر روي همه نفرات اجرا شد. يافته ­ها نتايج تحليل كواريانس مربوط به اثربخشي درمان پذيرش و تعهد نشان داد كه تاثير اين مداخله بر نقص توجه معنادار نبوده، ولي بر بيش ­فعالي/تكانش گري معنادار است. همچنين طبق يافته­ هاي مربوط به اثربخشي درمان پذيرش و تعهد بر تعلل ­ورزي حاكي از كاهش تعلل ­ورزي عمدي، ناشي از خستگي و بي ­برنامگي و نمره كل تعلل­ ورزي در مرحله پس از درمان بود. نتيجه­ گيري يافته هاي تحقيق حاضر حاكي از اثربخشي پذيرش و تعهد بر علائم بيش ­فعالي/تكانش گري اين اختلال و همچنين تعلل ­ورزي بوده و نويدبخش است.

Background and Aim: ACT, as a promising approach, has received a lot of attention in the treatment of children and adolescents problem. The aim of the present study was to investigate the effectiveness of acceptance and commitment therapy on ADHD symptoms and academic procrastination of ADHD adolescents. Materials and Methods: Following a pretest-posttest with control group quasi-experimental design, 16 adolescents with ADHD were selected from among clients of Psychiatric and Psychological Service centers with regard to the inclusion criteria and then randomly assigned into experimental (n=8) or control groups (n=8). Child Symptom Index (CSI-4) and Savari’s Academic Procrastination Scale were completed prior to the interventions by all participants and then participants of experiment group individually received a 10-session ACT intervention, while control group received no intervention. After the intervention, the in instruments were completed by participants again. Results: The results of covariance analysis showed that the intervention had no significant effect on inattentiveness, but it was effective on hyperactivity/impulsivity. Also, the results showed that interventions reduced deliberate procrastination, caused by physical-mental fatigue and lack of schedule, and the total score of procrastination. Conclusion:, Findings implicate that ACT is effective and promising intervention, specially for hyperactivity/impulsivity symptoms and procrastination.