عنوان مقاله :
پاسخ هاي بيوشيميايي به عصاره مخمر و ساكارز در كشت سلولي سياه دانه (.Nigella sativa L )
عنوان به زبان ديگر :
Biochemical responses to yeast extract and sucrose in black cumin (Nigella sativa L.) cell culture
پديد آورندگان :
عنبرستاني، صادق دانشگاه شاهد - دانشكده كشاورزي، تهران، ايران , رضازاده، عليرضا دانشگاه شاهد - دانشكده كشاورزي، تهران، ايران , رضايي، آيت اله دانشگاه شاهد - دانشكده كشاورزي، تهران، ايران
كليدواژه :
تنش اكسيداتيو , زيستتوده , سوسپانسيون سلولي , ساكارز , اليسيتور قارچي , سياهدانه (Nigella sativa L.)
چكيده فارسي :
سياهدانه (Nigella sativa L.) گياهي دارويي و متعلق به خانواده آلاله ميباشد. دانههاي اين گياه در طب سنتي براي درمان بيماريهاي آسم، التهاب، ديابت و فشار خون بالا استفاده ميشود. كشت سلولي اين گياه بهدليل تركيبهاي فعال و كاربرد در پزشكي داراي اهميت است. در اين تحقيق، بهمنظور بررسي اثر عصاره مخمر و ساكارز بر ويژگيهاي رشد سلول و صفات بيوشيميايي كشت سلولي سياهدانه آزمايشي بهصورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي در سه تكرار انجام شد. فاكتور اول سه غلظت عصاره مخمر (صفر، 0.5 و 1 ميليگرم در ليتر) و فاكتور دوم سه غلظت ساكارز (30، 45 و60 گرم در ليتر) انتخاب گرديد. پس از گذشت چهار روز از اعمال تيمارها، ميزان رشد، آنتوسيانين، مقدار پروتئين محلول، فعاليت آنزيم پراكسيداز، محتوي فنول، غلظت پراكسيد هيدروژن و پراكسيداسيون ليپيدهاي غشايي ارزيابي شد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه كاربرد عصاره مخمر به تنهايي بر رشد سلولها مؤثر بود و عصاره مخمر و ساكارز باعث افزايش معنيدار مقدار آنتوسيانين، مقدار پروتئين محلول، محتوي فنول، غلظت پراكسيد هيدروژن و پراكسيداسيون ليپيدهاي غشايي شد. اين در حاليست كه فعاليت آنزيم پراكسيداز بهصورت معنيداري نسبت به نمونه شاهد كاهش يافت. نتايج نشان داد احتمالاً ساكارز و عصاره مخمر از طريق تأمين منابع غذايي و القاء تنش اكسيداتيو، آثار خود را بر روي سلولهاي سياهدانه نشان دادند
چكيده لاتين :
Black cumin (Nigella sativa L.) is a medicinal plant belonging to the Ranunculaceae family.
The seeds of Nigella sativa, also known as black seed, are used in traditional medicine as a
natural remedy for several illnesses including asthma, inflammation, diabetes, and hypertension.
The cell culture of this plant is important because of its active ingredients and significance in
medicine. In this research, the effects of fungal elicitor (zero, 0.5 and 1 mg/L), and sucrose
(30, 45 and 60 g/L) on the cell culture of black cumin was investigated as a factorial experiment
in a completely randomized design with three replications. The cell growth characteristics and
biochemical traits were assayed. The results showed that fungal elicitor and sucrose increased
the membrane lipid peroxidation, protein concentration, phenol contents, hydrogen peroxide,
and anthocyanin whereas peroxidase activity was significantly decreased compared to control.
Generally, sucrose and fungal elicitor increased the growth and activity of the cell and increased
the protein production by increasing oxidative stress in cells and increasing the entry of
substances into the cell and stimulating metabolism.
عنوان نشريه :
تحقيقات گياهان دارويي و معطر ايران
عنوان نشريه :
تحقيقات گياهان دارويي و معطر ايران