تأثير تمرينات تركيبي (هوازي- مقاومتي) بر آمادگي هوازي، قدرت عضلاني، گلوكز خون، مقاومت به انسولين و سطح سرمي بتااندورفين زنان ديابتي نوع دو

Effect of combined aerobic and resistance training on aerobic fitness, strength, beta-endorphin, blood glucose level, and insulin resistance in women with type II diabetes mellitus

مقدمه: ديابت، شايع‌ترين بيماري ناشي از اختلالات متابوليسمي و يكي از مهم‌ترين مشكلات بهداشت عمومي است. ديابت، مسئول 9% كل مرگ­هاي جهان مي­باشد و مي­تواند در درازمدت منجر به نوروپاتي، نفروپاتي، رتينوپاتي و بيماري قلبي گردد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسي اثر تمرين تركيبي (هوازي- مقاومتي) بر سطوح بتااندورفين و تأثير آن بر گيرنده µ در سطح عضله اسكلتي براي كاهش گلوكز و مقاومت به انسولين زنان غيرفعال ديابتي نوع دو انجام شد. روش­كار: اين مطالعه كارآزمايي باليني تصادفي شده در سال 1394 بر روي 18 نفر از زنان غيرفعال ديابتي نوع دو با محدوده سني 50-40 سال انجام شد. آزمودني­ها به‌طور تصادفي در دو گروه تجربي و كنترل قرار گرفتند. برنامه تمريني به‌مدت 8 هفته و 3 روز در هفته انجام شد. برنامه تمرين هوازي شامل 20 دقيقه فعاليت ايروبيك و برنامه تمرين قدرتي توسط افراد گروه تجربي انجام شد. 48 ساعت قبل و بعد از مداخله تمريني، نمونه خوني آزمودني‌ها به‌منظور برآورد مقادير سرمي بتااندورفين، گلوكز و انسولين جمع‌آوري شد. تجزيه و تحليل داده­ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 16) و آزمون­هاي تي دانشجويي وابسته و مستقل و آزمون­هاي ويلكاكسون و يومن‌ويتني انجام شد. ميزان p كمتر از 05/0 معني­دار در نظر گرفته شد. يافته­ها: تمرين تركيبي باعث افزايش معني­دار اكسيژن مصرفي اوج، قدرت، سطح سرمي بتااندورفين و كاهش معني­دار گلوكز و مقاومت به انسولين گرديد (05/0≥p). نتيجه­گيري: تمرينات تركيبي، شاخص گلايسميك را كاهش و بتااندورفين را افزايش مي‌دهد كه مي­تواند اثر مطلوبي در كاهش عوامل خطرزا در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو داشته باشد.

Introduction:Diabetes mellitus is one of the most common metabolic disorders and important public health problems. This disease accounts for 9% of all mortalities in the world and can lead to neuropathy, nephropathy, retinopathy, and cardiac disease in the long term. Regarding this, the present study aimed to assess the effect of combined aerobic and resistance training on beta-endorphin level and its influence on μ receptor in skeletal muscles for reducing glucose and insulin resistance levels in sedentary women with type II diabetes mellitus. Methods: This randomized clinical trial was performed on 18 sedentary women with type II diabetes mellitus aged 40-50 years in 2015. The subjects were randomly divided into intervention and control groups. The exercise program was conducted for 8 weeks, three sessions a week. Each session included a 20-minute aerobic training, in addition to a strength training program. Blood samples were collected to investigate the serum levels of β-endorphin, glucose, and insulin 48 h before and after the intervention. Data analysis was performed in SPSS software (version 16) using Student’s, paired sample, and independent t-tests for the normal data and Wilcoxon and Mann-Whitney U tests for abnormal data to estimate the intra-group and inter-group differences, respectively. P-value less than 0.05 was considered statistically significant. Results: The results indicated that our combined training significantly increased maximal oxygen uptake, strength, and serum level of β-endorphin, and decreased the glucose and insulin-resistance levels (P≤0.05). Conclusion: This study showed that the combined training declined glycemic index and augmented β-endorphin level. Consequently, this intervention could make a desirable effect on the reduction of risk factors in women with type II diabetes mellitus.