تاثير شش هفته تمرينات هاپينگ بر تعادل پوياي بازيكنان واليبال مبتلا به ناپايداري عملكردي مچ پا با تاكيد بر زمان رسيدن به پايداري

Effect of Six Weeks of Hopping Training on Dynamic Stability of Volleyball Players with Functional Ankle Instability with Emphasis on the Time to Stabilization

مقدمه و اهداف هدف از پژوهش حاضر، بررسي تاثير شش هفته تمرينات هاپينگ بر تعادل پوياي بازيكنان واليبال مبتلا به ناپايداري عملكردي مچ پا بود. مواد و روش­ ها بدين منظور 30 نفر از بازيكنان واليبال مبتلا به ناپايداري عملكردي مچ پا به صورت هدفمند و با استفاده از پرسش­نامه ارزيابي ناپايداري عملكردي مچ پاي كامبرلند انتخاب و به دو گروه تجربي و كنترل تقسيم شدند. با استفاده از آزمون افت ­فرود روي دستگاه صفحه ­نيرو پيش­آزمون گرفته شد و پس از شش هفته تمرين بر روي گروه تجربي، آزمون مجدد (پس ­آزمون) به عمل آمد.ثبات پوياي شركت ­كنندگان با استفاده از شاخص زمان رسيدن به پايداري ارزيابي شد. زمان رسيدن به پايداري شركت­ كنندگان در سه راستاي عمودي، داخلي-خارجي و قدامي-خلفي محاسبه شد. براي تجزيه و تحليل داده­ ها از روش آماري تحليل كوواريانس در سطح معناداري 0/05›α استفاده شد. يافته­ ها نتايج تحقيق حاضر نشان داد كه شش هفته تمرين هاپينگ در هيچ يك از سه راستاي عمودي ، داخلي-خارجي ، قدامي-خلفي تفاوت معناداري در ميانگين زمان رسيدن به پايداري بين گروه تجربي و گروه كنترل ايجاد نكرد. نتيجه­ گيري اين امكان وجود دارد كه غير­همسو بودن نتايج تحقيق حاضر با پژوهش ­هاي پيشين به دليل محدوديت­ هاي آزمون­ ها و روش­ هاي قبلي باشد. همچنين با توجه به اينكه شركت­ كنندگان پژوهش حاضر از بازيكنان ماهر واليبال بوده­اند ممكن است با ايجاد تغييرات جبراني در مفاصل اندام تحتاني نسبت به يكديگر، تعادل خود را در محدوده مشخصي حفظ نموده باشند؛ لذا پيشنهاد مي ­شود كه پژوهش­ هاي بعدي با در نظر گرفتن اثر تمرين بر مفاصل و عضلات هم به صورت جداگانه و هم در ارتباط با يكديگر انجام شوند تا ضمن اينكه امكان مشاهده تغييرات هر مفصل به طور مجزا فراهم شود، بررسي تغييرات جبراني حركات مفاصل درگير در حركت نيز ميسر گردد.

Background and Aims: The aim of the current study was to investigate the effect of six weeks of hopping training on the dynamic balance of volleyball players with Functional Ankle Instability (FAI). Materials and Methods: To do so, 30 volleyball players with FAI were selected using Cumberland ankle instability tool (CAIT) questionnaire and then divided into experimental and control groups. Pre-test was performed using drop-landing test on force plate and after six weeks of training on experimental group, the post-test was given. Participants' dynamic stability was evaluated using Time to Stabilization (TTS) index during drop-landing task, as one of the deleterious athletic movements. The participants' TTS were calculated in three directions (Vertical, Medio-lateral, and Antero-posterior) and ANCOVA was used to analyze data (α ‹ 0.05). Results: The results showed that six weeks of hopping training had no significant effects on time to stabilization mean in the vertical (P = 0.513), the medio-lateral (P = 0.369), and the antero-posterior directions (P = 0.999) in both experiment and control groups. Conclusion: The results of the present study may not be compatible with those of the previous studies because of the limitations of the previous tests and methods. Also, given that the participants in our study were elite volleyball players, they may have been kept within a certain range by making compensatory changes in their joints. Therefore, it is suggested that further researches, with regard to the effect of exercises on the joints and muscles, be conducted separately and also in conjunction with each other until the possibility of observing changes in each joint separately is provided and also consideration of compensatory changes in the movements of joints involved in motion is possible