شغل‌شناسي براساس شعر سيداي نسفي، شاعر فارسي‌ زبان ماوراءالنهر

Exploring the Occupation based on the poetry of Sayiday- e- Nasafi, the Persian-Speaker Poet of Transoxania

در گذشته نه­‌چندان دور در ايرانِ بزرگ مشاغلي وجود داشته­ كه در حال حاضر آن مشاغل يا از بين رفته­‌اند و يا به نوعي تغيير شكل داده‌­اند. از آن جا كه معرفي مشاغلِ از ياد رفته مي­‌تواند ما را در شناخت بهتر فرهنگ آن روزگار ايران كمك كند، در مقاله حاضر به معرفي اجمالي تعدادي از اصناف قديمي پرداخته‌­ايم كه از شعر شهري سيداي نسَفي، شاعر فارسي­‌زبان تاجيكستان در قرن يازدهم هجري، به‌­دست آمده است. گفتني است اين مشاغل از ميان بيش از دويست شغلِ معرفي­‌شدهِ در شعر «سيداي نسفي» انتخاب شده كه در روزگار صفويه رواج داشته است. نتايج حاصل نشان مي­‌دهد اين شاعر فارسي­‌زبان با معرفي مشاغلي كه در شعر شهري خود نامشان را برده است در صدد حمايت از عامه مردم و محرومان جامعه روزگار خود برآمده و رفتارش نوعي انتقاد از حكومت و مسائل اجتماعي بوده است.

In the not- too- distant past of the Great Iran, there were jobs being actually disappeared or deformed in some way. Since introducing those forgotten jobs can help us better understand the Iranian society of that time, in this article, the author has introduced a number of old guilds that are derived from Sayida Nasafi's urban poetry, the Persian –speaker poet of Tajikistan in the eleventh century. It should be said that these jobs selected from more than two hundred jobs introduced in Sayida Nasafi's poem, have been common in Safavid period. The results showed that by introducing the jobs that has named in her urban poetry this Persian-speaker poet, in fact, has sought to support the lower and depriving classes of society and his behavior was an implicit criticism of the government and social issues.