خورشيدجويي اسكندر در اسكندر نامه نقالي

In Search of Sun in Alexander’s Narrative Scroll

اسكندرنامۀ نقالي يكي از معروف­ ترين آثار در گسترۀ ادبيات عاميانه است كه با بهره ­گيري از اساطير، وقايع تاريخي و باورهاي روزگار خود، داستان اسكندر را بازآفريني ­كرده ­است. بخش پاياني اين اثر، رفتن امير كبير براي تصرف خورشيد، خوانشي متفاوت را از بن­مايۀ جاودانگي در بياني نمادين ارائه مي ­دهد. ژرف ­ساخت اين بخش همانندي­ هاي بسياري با روايت تاريخي حملۀ اسكندر به ايران دارد. اين پژوهش تلاش­ كرده است تا با بهره ­گيري از روش توصيفي ـ تحليلي، ضمن واكاوي و تحليل رمزها و اشارات موجود در اين بخش، با تبيين ارتباط نمادها با روايت تاريخي حملۀ اسكندر به ايران و با بهره­ گيري از رويكرد روان­شناسي تحليلي يونگ چگونگي باور جمعي ايراني دربارۀ اسكندر را بررسي­ كند.

Alexander’s narrative scroll is one of the famous works in folk literature that has recreated the history of Alexander’s by using myths, historical events and their time beliefs. The last part of this work, Amir Kabir's departure in search of sun, offers a different reading of the immortality of symbolic expression. Deep structure of this part shares the common feature with historical narrative of Alexander’s attack on Iran. This research has tried to scrutinize and analyze the figures and references of this section, explaining the association of symbols with the historical narrative of Alexander's attack on Iran. The author has applied Jung's analytical approach in psychology in the case of Iranian collective beliefs on Alexander attack.