جايگاه شعر در اسلام

برخي با عنايت به آيات و احاديثي كه در ذم شعر و شاعري امده است،به ويژه خواندن آن در مسجد و يا شب جمعه،آن را مكروه دانستنند و بنابراين در صدد مخالفت با شعر و شاعري برآمدند.برخي نيز از ان تبري جسته و تنها با شعر تعليمي بسنده كردند،حال آنكه سرودن شعر از اصل حرام يا مكروه نبوده و اگر مدتي هم از آن جلوگيري شده،به سبب جريان شعر در بدگويي و غزلهاي ركيك بوده است.تحقيق حاضر نشان مي دهد شعر نه تنها در اسلام تقبيح نشده است،بلكه سيره پيامبر(ص) و ائمه(ع) نشانگر اين است كه به شعر استناد و استدلال كرده اند.به طور مثال به فرمان نبي اكرم(ص) براي حسان بن ثابت در مسجد منبري نصب كرده بودند تا او از آن موضع در حضور آن حضرت ،مشركان را هجو كند و پيامبر در حق او فرمود"اللهم ايده بروح القدس".آن حضرت آنقدر براي شعر ارزش قائل بودند كه مردم را به حفظ و ثبت و ضبط آن امر مي فرمودند،چنان كه آنها را به تعليم و تعلم قرآن دستور مي دادند و آن را ياري دين و جهاد در راه خداوندو تعالي دين مي دانستند و مي فرمودند"الله كنوز تحت العرش مفاتيحه السنه الشعرا"(مدرس رضوي 1344:75).