بررسي اثر تيمار با ميكروپارتيكل هاي كيتين بر بار انگلي ليشمانيا ماژور در موشهاي Balb/c به روش تهيه رقتهاي متوالي

Effects of treatment with chitin micro-particles on Leishmania Major burden in Balb/c mice by using titration method

سابقه و هدف: ميكرو پارتيكل هاي كيتين قابليت تعديل پاسخهاي ايمني را دارند . به منظور بررسي قابليت ايمونوادجوانتي كيتين در عفونت با ليشمانيا ماژور ، ميزان بار انگلي در موشهاي Balb/c آلوده به ليشمانيا ماژور وتحت تيمار با ميكروپارتيكل هاي كيتين موررد ارزيابي قرار گرفت .در اندازه گيري بار انگلي از روش تهيه رقتهاي متوالي كه دقيق ترين ارزيابي اثربخشي روشهاي درماني و ارزيابي واكسيناسيون در مدل تجربي عفونت ليشمانيا است ، استفاده شد. روش بررسي: موش هاي Balb/c با 105 × 2 پروماستيگوت انگل ليشمانيا ماژور در فاز ايستايي، در قاعده دم و به طريقه داخل جلدي آلوده شدند و پس از هشت هفته با استفاده از روش تيتراسيون سلولي ، ميزان بار انگلي در گروه تحت تيمار ( 6 سر موش)كه به صورت دو روز در ميان µg/ml 100ميكروپارتيكل به صورت زيرجلدي در قاعده دم دريافت كردند و گروه كنترل ( 6 سر موش) كه PBS دريافت كردند، تعيين و مقايسه شد . از نطر زمان بروز زخم و وسعت ضايعات هم دو گروه با هم مقايسه شدند. يافته ها: بروز زخم در موشهاي تحت تيمار نسبت به موشهاي كنترل با تاخير معني دار (p<0.02 ) همراه بود و وسعت ضايعات ايجاد شده در موشهاي دريافت كننده ميكروپارتيكل كوچكتر بود . بار انگلي با وجود اينكه در موشهاي تحت تيمار كمتر بود ولي تفاوت آماري معني دار بين گروه تست وكنترل ديده نشد(P<0.88) . بحث و نتيجه گيري: تلفيق دو روش بررسي ضايعه وسنجش بار انگلي برآورد دقيق تر وصحيحي از وضعيت عفونت و پاسخ ايمني ضد آن ارائه مي دهد. اگرچه حذف انگل راه يافته به احشاء تحت تاثير تيمار با كيتين ديده نشد اما بروز زخم و وسعت ضايعات تحت تاثير قرار گرفت. بررسي آثار ايمونوادجوانتي ميكروپارتيكل هاي كيتين در مدلهاي عفونت ليشمانيايي نياز به مطالعات بيشتر دارد.

Background: Chitin micro-particles have the ability to modulate immune responses. In order to investigate the immunoadjuvant potential of chitin, the parasite burden in Balb/c mice infected with Leishmania Major under treatment with chitin microparticles was evaluated. In measuring the parasitic load, titration method, which is the most accurate assessment of the effectiveness of therapies and vaccine evaluation in experimental models of Leishmania infection was used. Methods: Balb/c mice were intradermally infected with 2 × 105 stationary phase of Leishmania Major promastigotes into their base of the tail and eight weeks later, parasite burden were measured and compared between test (6 mice/group) that recived 100 μg/ml microparticle subcutaneously at the base of the tail every two days and control groups (6 mice/group) that received PBS. The onset and size of ulcer among two groups were compared as well. Results: Onset of ulcers in the treated mice compared to control showed a significant delay (p<0.02) and the lesion development in the micro-particle recipient mice were significantly smaller. Although the parasite load in treated mice was lower but statistically significant differences were not found between the test group and control (p<0.88). Conclusion: The combined use of monitoring the size of the cutaneous lesions and the determination of the parasite burden will reflect more accurately the status of disease. Although the removal of the viseralized parasite was not found among chitin trated group, but onset and size of ulcer was impressed. Immunoadjuvant effects of chitin microparticles in Leishmania infection models requires further studies.