بررسي اثر Hand Static Rest Splint دركاهش درد و عوارض آرتريت روماتوئيد

مقدمه و اهداف هدف از تحقيق حاضر بررسي اثر Hand Static Rest Splint در كاهش درد و عوارض آرتريت روماتوئيد بود. مواد و روش ها تحقيق حاضر از نوع كارآزمايي باليني است. آزمودني هاي تحقيق حاضر را 12 نفر از بيماران آرتريت روماتوئيد مراجعه كننده به واحد كاردرماني بيمارستان آيت الله طالقاني تشكيل دادند كه داراي معيار تشخيصي انجمن روماتولوژي آمريكا با ميانگين سن: 39 سال (35 تا 55) بودند. آزمون هاي تحقيق پيش رو شامل ارزيابي هاي درد بر اساس معيار سنجش خطي بصري (VAS)، تورم (Swelling)، حساسيت به لمس (Tenderness) و خشكي صبحگاهي (Morning Stiffness)، دامنه حركتي اكتيو با روش گونيامتري و ميزان قدرت گريپ (Hand Grip Strength) با استفاده از داينامومتر جامار در هر دو دست بود. داده هاي تحقيق با استفاده از روش آماري آناليز t-test و  Mann-Whitny Test براي دو نمونه مستقل و آزمون آماري Willcoxon و Paired t-test براي دو نمونه زوجي و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 در سطح 05/0p˂ تجزيه و تحليل شد. يافته ها يافته هاي تحقيق حاضر نشان داد كه استفاده از Hand Static Rest Splint به مدت يك ماه در طول شب و يك ساعت در روز (زمان استراحت) سبب بهبود دامنه حركتي فلكشن و اكستنشن مچ (فلكشن: 005/0=p و اكستنشن 03/0=p) در مقايسه بين دو گروه كنترل و مداخله مي‌شود، ولي در خشكي صبحگاهي (1=p)، درد (1/0=p)، التهاب (06/0=p) و تندرنس (2/0=p) اثر چشمگيري ندارد و در مقايسه قبل و بعد از مداخله در دست با اسپلينت تنها درد (02/0=p) و دامنه حركتي فلكشن مچ (004/0=p) و اكستنشن مچ (02/0=p) بهبود يافت. نتيجه گيري با استفاده از يافته هاي تحقيق و از آنجايي كه استفاده از اسپلينت تنها سبب بهبود دامنه حركتي مچ در مقايسه بين دو گروه و بهبود درد در قبل و بعد از گروه مداخله شد، به نظر مي رسد استفاده از اسپلينت استراحت دهنده در دست براي كاهش ساير علائم بيماري نياز به بررسي هاي بيشتري دارد و با توجه به اينكه استفاده از اين اسپلينت به دليل قرار دادن دست در وضعيت بدون استرس تاندوني مي‌تواند در كاهش عوامل ايجاد دفورميتي موثر باشد، از اين نظر به مطالعات بيشتر نياز است.