مقايسه اثر هالوپريدول و ميدازولام و پلاسبو در درمان دليريوم در موشهاي صحرايي نر بالغ براساس تغييرات رفتاري

The comparison effect between Haloperidol and Midazolam & plassebo in Delirium treatment on adult male rat based on behavioural changes

مقدمه : دليريوم ، دگرگوني درهوشياري باكاهش درتوانايي تمركز و توجه مي باشد و باعث افزايش هزينه ها وزمان ماندن بيماران دربيمارستان مي باشد . دارو هاي خواب آور و هوشبرها با اينكه اضطراب ودرد راكم مي كنند ولي باتوجه به منابع موجود ، يكي از ريسك فاكتورهاي ايجاد دليريوم مي باشد . هالوپريدول به جهت فعاليت آنتي كولينرژيكي و تداخل دارويي كم و متابوليتهاي محدود بيشتر كاربرد درماني دارد . نظر به اين كه مبتلايان به دليريوم عمدتا بد حال هستند به آساني نمي توان آنها را وارد تحقيقات باليني توام با مداخلات دارويي نمود ، لذا اين مطالعه با كار روي حيوانات طراحي گرديد .مواد و روش بررسي :90موش صحرايي بالغ نر مورد مطالعه قرار گرفتند . بي پريدين40mg/kg به 42 موش و LPS 50µg/kg به 42 موش تزريق شد . تاييد دليريوم با مطالعه رفتاري موشها به مدت 60 دقيقه انجام گرفت . گروه كنترل شامل 6 موش بودند . مقايسه دوز و اثر هالوپريدول و ميدازولام بردرمان دليـــريوم در گروه هاي درماني با مطالعه رفتاري 30 دقيقه پس از تزريق بررسي شد . يافته ها : 16% هيپراكتيو ، 20% هيپواكتيو و بقيه mixed بودند . هر دو داروي هالوپريدول و ميدازولام بر روي معيارهاي رفتاري هيپراكتيو موثر بودند . هالوپريدول در دوزهاي پايين بر روي دليريوم هيپواكتيو موثر بود و دوز 0.5mg/kg اثر معني داري نداشت . ميدازولام در همين مورد در دوزهاي پايين اثرمعني دار داشت ولي در دوز mg/kg1 وضعيت را بدتر مي كرد . نتيجه­گيري : يافته­هاي اين مطالعه اهميت تشخيص به موقع ودرمان دليريوم خصوصا نوع هيپواكتيو را نشان مي دهد چرا كه با درمان نامناسب آن( دوز بالاي ميدازولام ) وضعيت وپروگنوز بيمار بدتر مي گردد .

purpose: Delirium is change in consciousness and ability to focus and attention . it is reducing costs and increasing the time patients stay in hospital . While sedative and hypnotic drugs reduce pain and anxiety , but according to sources , it is one of the risk factors of delirium . Haloperidol because of low anticholinergic activity and low drug interactions and metabolites have more therapeutic use. Materials and Methods: this search is experimental method,90 rats were studied . Biperiden 40 mg / kg to 42 mice and LPS 50µg/kg was administered to 42 mice . Delirium confirmed by studying the behavior of mice for 60 minutes. The control group consisted of 6 mice . Compare the dose and effect of haloperidol and midazolam on treatment of delirium in treatment groups by studying the behavior of delirium in 30 minutes after injection were studied (p≤0.01in haloperidol group0.2mg/kg compromise withmidazolam0.5mg/kgand1mg/kg) . Kruskal-Wallis test and man_u_witney post test were analized. . Results: findings are: created deliriumin this study was: 16% hyperactive , 20% hypoactive and other were mixed . Both drugs haloperidol and midazolam were effective on hyperactive standards of behavior((p≤ 0.05in haloperidol group0.1mg/kg and midazolam 0.25mg/kg) . Haloperidol in low doses were effective on hypoactive delirium and 0.5 mg / kg dosage had no significant effect . Midazolam in this case was significant on at low doses but 1mg / kg dosage worse this situation . Conclusion: The findings of this study shows the importance of early diagnosis and treatment of delirium especially hypoactive type because of improper treatment worsens (high-dose midazolam) prognosis patient's and condition