شماره ركورد :
1024578
عنوان مقاله :
اثر مصرف مكمل كوركومين بر عوامل خطر بيماريهاي قلبي و عروقي در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2
عنوان به زبان ديگر :
Effect of curcumin supplementation on risk factors of cardiovascular disease in patient with type 2 diabetese
پديد آورندگان :
اديبيان، مهسا دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي - دانشكده تغذيه و صنايع غذايي , هدايي، هما دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي - دانشكده تغذيه و صنايع غذايي , هدايتي، مهدي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي - دانشكده تغذيه و صنايع غذايي , سهراب، گلبن دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي - دانشكده تغذيه و صنايع غذايي
تعداد صفحه :
11
از صفحه :
86
تا صفحه :
96
كليدواژه :
فشارخون , چربي خون , بيماري قلبي عروقي , ديابت نوع 2 , زردچوبه , كوركومين
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: بيماري قلبي در افراد مبتلا به ديابت شايع است.افزايش چربي خون و فشار خون بالا از فاكتورهاي خطر اصلي درايجاد آترواسكلرز و بروز بيماريهاي قلبي عروقي مي باشند. كوركومين( رنگدانه زردچوبه ) داراي خواص آنتي اكسيداني و ضد آترواسكلروزي است. مطالعه حاضر به منظور بررسي اثر كوركومين بر عوامل خطر بيماري قلبي عروقي در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 صورت گرفته است. مواد و روشها: مطالعه حاضر از نوع كارآزمايي باليني تصادفي دوسوكور مي باشد. افراد مورد مطالعه 44 بيمار مبتلا به ديابت نوع 2(40-70 سال) بودند كه به طور تصادفي به دو گروه مداخله (21 نفر) و شاهد (23 نفر) تقسيم شدند. افراد گروه مداخله روزانه 3 كپسول 500 ميلي گرم مكمل كوركومين و افراد گروه شاهد همان مقدار دارونما به مدت10 هفته دريافت كردند. در ابتدا و انتهاي مطالعه از بيماران10 سي سي خون پس از 12-14 ساعت ناشتايي گرفته شد.چربي هاي خون شامل تري گليسريد، كلسترول تام،LDL-C و HDL-C مورد ارزيابي قرار گرفتند.پرسشنامه اطلاعات عمومي ، يادآمد خوراك 2 روزه)ابتدا،وسط و انتهاي مطالعه) از طريق مصاحبه حضوري تكميل شد. اندازه گيري هاي فشار خون و تن سنجي نيز پيش و پس از مداخله انجام شد. آناليز آماري با استفاده از برنامه SPSS نسخه 22 انجام شد. يافته ها: مواد مغذي دريافتي، نوع داروهاي مصرفي و فعاليت بدني بيماران در طول مطالعه تغييري نداشت. اختلاف آماري معني داري بين ميانگين تري گليسريد سرم پيش با پس از مداخله در گروه مصرف كننده كوركومين مشاهده شد (63/30±21/14-) .در مورد ساير متغيرها از جمله كلسترول،LDL-C و HDL-C و همچنين فشار خون در پايان مداخله تغيير معني داري مشاهده نشد. نتيجه گيري: به نظر مي رسد كه مصرف روزانه 1500 ميلي گرم كوركومين به مدت 10 هفته منجر به كاهش تري گليسريد سرم در گروه دريافت كننده كوركومين در مقايسه با ابتداي مطالعه مي شود.گرچه اين تفاوت در مقايسه با گروه شاهد معني دار نبود.
چكيده لاتين :
Background and Aim: Cardiovascular disease is common in patients with diabetes. Hyperlipidemia and hypertension are major risk factors for development of cardiovascular disease. Curcumin (pigment in turmeric) has antioxidant and anti-atherosclerotic properties. This study was designed to indicate the effects of curcumin supplementation on risk factors of Cardio vascular disease in patients with type 2 diabetes. Materials and Methods: In this double-blind randomized clinical trial, 44 patients aging 40-70 with type 2 diabetes randomly assigned to curcumin)n=21) or placebo group(n=23(. Patients consumed either 1500 mg curcumin or placebo daily for 10 weeks. A sample of 10 ml blood was collected from each patient after 12- to 14-hour fasting at baseline and the end of the study. Serum concentrations of triglyceride, total cholesterol, LDL-C, and HDL-C were determined. A questionnaire of general characteristics and a 2-day dietary recall (At the start, middle and end of the study) were completed by face to face interview. Anthropometric measurements and blood pressure were measured at baseline and at the end of the study. Data were analyzed using SPSS 22 software. Results: nutrients and fiber intake, drug intake and physical activity of patients did not change during study. At the end of the study the mean serum concentration of triglyceride decreased in curcumin group compared to baseline (-14.21±30.63). The mean serum concentrations of total cholesterol, LDL-C, HDL-C and blood pressure had no significant changes at the end. Conclusion: It seems, daily consumption of 1500 mg curcumin over 10 weeks can reduce serum concentration of triglyceride in the curcumin group compared to the baseline. However, this difference is not significant in placebo group.
سال انتشار :
1396
عنوان نشريه :
پژوهش‌ در پزشكي‌
فايل PDF :
7513565
عنوان نشريه :
پژوهش‌ در پزشكي‌
لينک به اين مدرک :
بازگشت