بررسي تأثير اجتماع‌پذيري فضاهاي عمومي بر پايداري اجتماعي مجتمع‌هاي مسكوني، نمونه موردي: مجتمع‌هاي مسكن مهر اردبيل

The Effect of Sociability of Public Places on Social Sustainability in Residential Complexes (case study: Mehr Residential Complex's in Ardabil)

مجتمع‌هاي مسكن مهر نشانه‌اي از معضل افزايش تراكم ساختماني در شهرسازي امروز محسوب مي‌شوند كه داراي تبعات اجتماعي بسياري هستند. مسائل انساني و اجتماعي كه در ساخت اين مجتمع‌ها مغفول مانده، به‌واسطه محيط كالبدي قابل اصلاح و بهبود است. از اين‌ رو، هدف از تحقيق حاضر كه به ‌منظور ارتقاي هويت و سرزندگي اجتماعي در ساختارهاي معاصر شهري انجام يافته است، بررسي تأثير فضاهاي اجتماع‌پذير بر پايداري اجتماعي مجتمع‌هاي مسكوني در نمونه‌هاي موردي يعني سه مجتمع مسكن مهر اردبيل، نيايش، وحدت، و انديشه است. فرضيه تحقيق اين است كه وجود فضاهاي عمومي اجتماع‌پذير در مجتمع‌هاي مسكوني مهر اردبيل با پايداري اجتماعي اين مجتمع‌ها رابطه معني‌داري دارد. روش تحقيق مقاله حاضر، روش تركيبي كمي و كيفي، با استفاده از راهبردهاي استدلال منطقي، تطبيقي و همبستگي است. پيمايش از طريق تحليل داده‌هاي حاصل از پرسشنامه­ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و تحليل محتواي مصاحبه‌ها و انجام مشاهدات صورت گرفته است. نتايج حاصل از آزمون داده‌ها مبين اين موضوع است كه وجود فضاهاي اجتماع‌پذير بر افزايش سطح پايداري اجتماعي در مجتمع‌هاي مسكوني تأثيرگذار است؛ موضوعي كه به وسيله مصاحبه‌ها و مشاهدات نيز تأييد گرديد. از طريق انطباق داده‌هاي حاصل از تحليل پرسشنامه‌ها، مصاحبه‌ها و مشاهدات، متغيرها و ويژگي‌هاي محيطي مرتبط با اجتماع‌پذيري فضاهاي عمومي مجتمع‌هاي مسكوني استخراج و دسته‌بندي شد. در پايان اشاره مي‌شود كه راهكارهاي ايجاد فضاهاي اجتماع‌پذير چون فضاهاي سبز، فضاهاي بازي‌ كودكان، مراكز تجاري و مراكز فرهنگي، اندازه مناسب كالبدي‌_اجتماعي فضا، بهبود آسايش زيستي و تنوع بصري، نقش بسزايي در تأمين اجتماع‌پذيري فضاهاي عمومي و از اين‌ رو ارتقاي پايداري اجتماعي مجتمع‌هاي مسكوني دارند.