عنوان مقاله :
بررسي اثر التهابي ذرات معلق هواي شهر تهران با قطر 2.5 و 10 ميكرومتر بر حيات سلول هاي ماكروفاژي صفاق موش نژاد C57BL/6
عنوان به زبان ديگر :
Particulate matter effects on peritoneal macrophages inflammatory function in C57BL/6 mice
پديد آورندگان :
مصفا، نريمان دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي , رحماني، هدي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي , صادقي، سميه شركت كنترل كيفيت هواي شهر تهران , روشني، محسن دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي , اماني، اماني دانشگاه علوم پزشكي شاهد , غضنفري، طوبي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي
كليدواژه :
آلودگي هوا , ذرات معلق , پريتونئال , ماكروفاژ , سيستم ايمني
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: آلودگي هواي شهر تهران يك معضل ملي محسوب مي شود و با توجه به آثار سوء بر سلامتي انسان، مورد توجه پزشكان و افراد فعال در
حوزه سلامت قرار گرفته است. با افزايش روزافزون ذرات معلق جامد ) PM (، در شهرهاي بزرگ و آلوده صنعتي بسياري از مطالعه ها به بررسي اثر اين
ذرات بر سلامتي انسان متمركز شده است. مطالعه هاي اپيدميولوژيك ارتباط افزايش غلظت ذرات معلق و افزايش بيماري هاي تنفسي و قلبي- عروقي و
مرگ و مير ناشي از آن را نشان مي دهد. در مقايسه با آثار مخرب اين ذرات بر دستگاه تنفسي، كمتر به بررسي آثار آن در سيستم گوارش پرداخته شده
است. در حالي كه گزارش هاي مبني بر افزايش مراجعه به اورژانس به دليل دردهاي شكمي و تهوع در روزهايي كه آلودگي هوا بيشتر است، وجود دارد.
علاوه بر اين بروز بيماري هاي گوارشي از قبيل التهاب آپانديس، سرطا نهاي كولوركتال و سندرم روده تحريك پذير در نواحي آلوده صنعتي بيشتر است.
مواد و رو شها: ما در اين مطالعه تجربي به اثر ذرات با قطر ايروديناميك كمتر از 2.5 ميكرون و ذرات با قطر كمتر از 10 ميكرون بر سلو لهاي سيستم
ايمني محوطه صفاقي- شكمي در مدل موشي تجربي پرداختيم. به اين منظور از فيلترهاي جم عآوري PM 2.5 و PM 10 مربوط به ايستگاه هاي مختلف
از شركت كنترل كيفيت هواي شهر تهران استفاده شد تا ذرات معلق از آن ها استحصال شود. ذرات معلق بر ماكروفاژهاي پريتونئال موش نژاد C57BL/6
اثر داده شد. توسط آزمون بررسي حيات سلولي) MTT ( ميزان فعاليت حياتي سلو لها اندازه گيري شد.
يافته ها:ذرات معلق با قطر 10 ميكرون، پس از 24 ساعت تيمار، در غلظت 10 ميكروگرم در ميلي ليتر در مقايسه با گروه كنترل به طور قابل توجهي فعاليت
حياتي ماكروفاژهاي پريتونئال را افزايش داده است( P =0.00 ). بيشترين ميزان افزايش فعاليت حياتي ماكروفاژهاي پريتونئال مربوط به PM 2.5 با غلظت
10 ميكروگرم در ميلي ليتر بود( P =0.00 ). ميزان فعاليت حياتي ماكروفاژهاي پريتونئال تيمار شده با غلظ تهاي 5 ميكروگرم در ميلي ليتر در دو سايز ذرات
با قطر 2.5 ميكرون و 10 ميكرون نيز نسبت به گروه كنترل افزايش يافت اما فقط در مورد ذرات PM10 از نظر آماري معنادار بود( (P <0.05
نتيج هگيري: ذرات معلق هواي شهر تهران در مقايسه با گزار شهايي كه از ساير پژوه شهاي مشابه در دست است سبب تحريك فعاليت حياتي
ماكروفاژها شدكه م يتواند ناشي از افزايش توليد سايتوكاين هاي التهابي و القاي فنوتيپ التهابي در اين سلول ها باشد. از اين رو مي توان دليل بسياري از
عوارض باليني ناشي از تماس با ذرات معلق در انسان را با اين پديده مرتبط دانست. بررسي چگونگي وقوع اين فعاليت در زمينه توليد سيتوكاي نهاي التهابي،
مكانيس مهاي تاثير آن ها را برسلول هاي دفاعي مشخص م يكند.
چكيده لاتين :
Background: Urban air pollution represents a challenge in Tehran. Health care organs and physicians
pay much attention because of health effect on mankind. Nowadays, a majority of air pollution
related articles focus on particulate matter adverse effects on human health. Epidemiologic studies
show the direct correlation between ambient particulate matter and risk of respiratory system and
cardiovascular disease. However, little attention has been given to the effects of air pollution on
the gastrointestinal system. Emergency system visit increases on polluted days. Recent studies have
shown high incidence of susceptibility to inflammatory bowel diseases (IBD), appendicitis, and
colorectal cancer in the polluted ar eas.
Materials and Methods: We investigated the effect of Particulate matter in two aerodynamic
diameters (PM2.5 and PM10) on peritoneal immune system cells. PM filters of different stations
were purchased from Tehran Air Quality Standard Agency. After harvesting the particles from
corresponding filters, the PMs were cultured with C57BL/6 inbred mice peritoneal macrophages.
MTT test was performed to define the stimulatory and toxic effects of PMs on macrophages.
Results: The results of MTT test showed stimulation of macrophages by PMs. PM2.5 was more
potent in increasing MTT test absorbance. Also, both particles stimulated macrophages in 10μg/ml
concentration in comparison to 5 μg/ml concentration.
Conclusion: These results show particles stimulate macrophages and this stimulation can result in
production of inflammatory cytokines and other macrophage function. In further studies, we will
continue our investigation by evaluating PM effects on pr oducing cytokines and gene expression.
Keywords: Immune system; Macrophage; Peritoneal; Suspended particles of air pollution
عنوان نشريه :
پژوهش در پزشكي
عنوان نشريه :
پژوهش در پزشكي