تحليل مناسبات ميان‌نهادي در مديريت بازآفريني شهري پايدار بافت‌هاي فرسوده (مطالعه موردي: كلانشهر اهواز)

Analysis of inter-institutional relationships in managing sustainable urban regeneration of blight areas :Case study: the city of Ahvaz

از تشريك مساعي نهادي در مديريت شهري با عنوان ماحصل فعاليت‌هاي درون و ميان نهادي سازمان­هاي شهري ياد مي­شود كه مكمل عمل جمعي بوده و در فرآيند مديريت شهري داراي ويژگي­هاي اعتماد، همكاري، مشاركت، تعامل، تسهيل ­گري و انسجام است. دراين راستا موجبات شكل­ گيري نقش كنشگران مديريت بازآفريني شهري پايدار در حوزه­ هاي سياست­گذاري اجرايي، مديريت اجرايي، توسعه­ گري اجرايي و تسهيل­ گري و تعامل نهادي مي­شود. پژوهش حاضر به بررسي ظرفيت تشريك مساعي ميان ­نهادي مديريت بازآفريني بافت­ هاي فرسوده شهرهاي ايران به صورت عام و كلانشهر اهواز به صورت خاص مي­پردازد. جامعه آماري اين پژوهش اعضاي ستاد بازآفريني شهري پايدار است. روش پژوهش از نوع توصيفي_تبييني با رويكرد تحليل كمي و كيفي است و به همين­ منظور اطلاعات مورد نياز بر پايه رجوع به اسناد معتبر علمي، برداشت­ هاي ميداني و پرسشنامه از كارشناسان و مصاحبه با مديران نهادهاي عضو ستاد بازآفريني بافت­هاي فرسوده شهري به عنوان كنشگران مديريت بازآفريني شهري كلانشهر اهواز جمع­ آوري شده است. براي تجزيه و تحليل اطلاعات از تكنيك­هاي آماري همبستگي پيرسون، رگرسيون چندمتغيره در غالب نرم­افزار SPSS و همچنين از نرم­افزار تحليل شبكه­هاي اجتماعي UCI NET براي تجزيه و تحليل مصاحبه ­هاي نيمه ساختاريافته انجام گرفته، استفاده شده است. نتايج بيانگر اين است كه با توجه به نقش هر كنشگر، بايد ارتقاي ظرفيت­هاي نهادي، متناسب با ضرورت­ها و الزامات تحقق بازآفريني شهري پايدار به عنوان پيش­فرض در نظر گرفته شود و با استفاده از رويكرد نونهادگرايي تلاش اصلي بر استفاده از ظرفيت­هاي تعاملي و تشريك مساعي مبتني بر ارتباط و همكاري ميان كنشگران، در مقابل ايجاد ساختارهاي جديد باشد. به منظور تحقق رهيافت مديريت يكپارچه در بازآفريني شهري پايدار در سطح كلانشهر اهواز ضروري است هر كدام از كنشگران اين حوزه در رهيافتي مشاركتي، وضعيتي متناسب با منابع قدرت و علايق و منافعي كه دارند ايفاي نقش نمايند. در اين راستا تنظيم روابط متقابل ميان كنشگران و همكاري ميان آنها بايد مبتني بر برنامه بلندمدت و در نظر گرفتن منافع عمومي ­باشد.

Institutional collaboration in urban management is the result of activities between urban organizations that contribute to collective action and have characteristics of trust, cooperation, participation, interaction, facility, and integrity. Therefore, it reflects the formation of the role of urban renewal of sustainable management of the actors in the areas of policy-making, administrative and executive management, and administrative development that facilitate institutional interaction. The present study focuses on the institutional capacity of cooperative management of renewed and worn fabrics of Iranian cities and the metropolitan Ahwaz in particular. The research method is an explanatory and descriptive approach to quantitative and qualitative analysis. Therefore, the required information was collected by reviewing reliable scientific documents, obtaining experts’ opinions in the field and conducting interviews with managers and staff member agencies. The statistical techniques of Pearson correlation coefficient and multivariate regression in the SPSS are used to analyze the data. Also, with regard to the social network analysis, UCI NET is used for the analysis of semi-structured interviews. The results showed that, depending on their role, each agency should promote institutional capabilities consistent with the related requirements and consider sustainable urban renewal as a default action. In order to fulfill the integrated management approach in sustainable urban renewal in the city of Ahwaz, it is essential that each institution has a participatory approach. It is worth noting that setting mutual relations between the players and cooperation among them must be based on a long-term program that takes public interests into account.