بررسي وضعيت پاي ديابتي بيماران مراجعه كننده به كلينك ويژه ديابت شهرستان سبزوار با استفاده از مدل فرايند موازي توسعه يافته

مقدمه: پاي ديابتي به عنوان يك مسئله مهم در بين مبتلايان به ديابت مطرح است كه نياز به بررسي و شناخت بيشتري در اين زمينه دارد. اين مطالعه به منظور تعيين وضعيت پاي ديابتي با بكارگيري مدل فرايند موازي توسعه يافته در بيماران مراجعه كننده به كلينك ويژه ديابت شهرستان سبزوار انجام شده است. مواد و روش: اين مطالعه مقطعي بر روي بيماران مراجعه كننده به كلينك ويژه ديابت شهرستان سبزوار در سال 1392 انجام گرفت. براي جمع آوري اطلاعات، پرسشنامه اي بر اساس مدل فرايند موازي توسعه يافته، تدوين و پس از تاييد پايايي و روايي آن در اختيار 400 نفر از مراجعين (مبتلايان به ديابت) قرارگرفت. اين مدل به عنوان چهارچوب اصلي تئوريك تغيير رفتار عمل مي كند. جهت تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار 16SPSS و آزمون هاي آماري كاي اسكوئر و تي تست استفاده شد. يافته ها: ميانگين نمره آگاهي بيماران 95/17±8/50 و در حد متوسط بود. ميانگين نمره حساسيت درك شده مراجعين نسبت به احتمال ابتلا به پاي ديابتي و پيامدهاي آن 79/12±67 ، ميانگين نمره اثربخشي درك شده نسبت به راهكارهاي توصيه شده مبني بر رعايت نكات بهداشتي 04/14±1/72و ميانگين نمره متغير شدت درك شده از ابتلا به پاي ديابتي42/17±9/60 و ميانگين نمره متغير كارايي و خودكنترلي به ترتيب 43/15±4/73 و 04/14± 8/69 بدست آمد. بين سن مبتلايان و ميانگين نمره آگاهي، شدت درك شده از ابتلا و اثربخشي راهكارهاي توصيه شده رابطه معني داري وجود داشت. آزمون آماري بين متغير شدت درك شده و جنسيت و همچنين بين گروه بندي شغلي و خودمراقبتي ارتباط معناداري نشان داد. بحث و نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه آگاهي مراجعين درخصوص ابتلا به پاي ديابتي و پيامدهاي آن، همچنين شدت درك شده آنان نسبت به ابتلا به پاي ديابتي در حد متوسط بود؛ بنابراين توصيه مي شود كه با استفاده از مدل فرايند موازي توسعه يافته، مداخلات آموزشي مناسبي طراحي و اجرا شود كه باعث درك شدت آنان نسبت به ابتلا به پاي ديابتي در اين گروه گردد.