بررسي تأثير هزينه‌هاي عمومي و خصوصي سلامت بر فقر در كشورهاي در حال توسعه

The Impact of Public and Private Health Expenditures on Poverty in developing countries

مقدمه: تحولات قرن بيست و يكم و به وجود آمدن شكاف توسعه يافتگي بين كشورها ، منجر شد مكاتب اقتصادي به مشكلات فقر و عوامل اثرگذار بر آن به عنوان پيامد توسعه نيافتگي توجه خاصي مبذول نمايند. سلامت و هزينه‌هاي مرتبط با آن از ابزارهاي برون برد دولت‌ها از معضل فقر محسوب مي‌گردد. روش بررسي: اين مطالعه از نوع مطالعات اقتصادسنجي (پنل ديتا) براي ايران و 30 كشور در حال توسعه براي دوره زماني 1391-1384 بود. به منظور تعيين اثر هزينه‌هاي سلامت بر نسبت سرشمار فقر، از آزمون‌هاي هاسمن و چاو به منظور انتخاب نوع تخمين مدل رگرسيوني با اثرات ثابت يا تصادفي استفاده گرديد. تحليل داده ها به كمك نرم افزار Eviews نسخه 6 انجام شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه هزينه‌هاي سلامت تأثير چشمگيرتري بر فقر داشتند به گونه‌اي كه يك واحد افزايش در هزينه‌هاي عمومي و خصوصي سلامت به ترتيب سبب 2/93- كاهش و 1/19 واحد افزايش در نسبت سرشبمار فقر مي‌شود. ميزان دسترسي به تسهيلات بهداشتي و نرخ ثبت‌نام در مقطع ابتدايي به ترتيب با ضرايب0/83- و 0/34 تأثير كمتري در مقايسه با هزينه‌هاي سلامت بر نسبت سرشمار فقر داشتند. بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به تأثيرات چشمگير بهداشت و آموزش بر بهبود وضعيت فقر، ضرورتاً كشورهاي بايد توجه بيشتري بر سياست‌هاي تأمين مالي بخش سلامت و همچنين گسترش هرچه بيشتر تصدي‌گري دولت در تأمين مالي بخش سلامت به جاي بخش خصوصي داشته باشند.

Background & Objectives: Changes in twenty-first century and incidence of development gap among countries has caused particular attention of all economic schools to the problem of poverty and the factors affecting it, as a consequence of underdevelopment. Health and health expenditures are considered as a tool for governments to get out from poverty. Methods: This study is one type of econometric studies with using panel data for Iran and 30 developing countries during 2005 to 2012. To determine the effect of health expenditures on poverty headcount ratio, Hassman and Chow tests were used in order to select the type of random or fixed effect regression model. Data analysis was done through Eviews 6 software. Results: Among factors affecting poverty, health expenditure had more significant impact on poverty. So that, one unit increase in public and private health expenditures caused respectively -2.93 decrease and 1.19 unit increase in headcount poverty ratio. In comparison to health expenditure, access to health facilities and primary school enrollment rate with respectively coefficients of -0.81 and 0.34 had less impact on poverty headcount ratio. Conclusion: Governments should pay more attention to policies of financing health sector and more expansion of governmental functions in financial support of health sector rather than private sector.