چكيده فارسي :
افزايش روز افزون تقاضاي انرژي از يك سو و پيشرفت تكنولوژي از سوي ديگر, صنعت نفت و گاز را به بهره برداري نفت و گاز از منابع فراساحلي سوق داده است. نواحي عظيمي در دريا كه قبلا دور از دسترس صنايع نفت و گاز بوده اند, امروزه پروژه هاي فراواني را در خود جاي داده است. رشد صنايع نفت و گاز در فراساحل سوالات مهمي را در ذهن تداعي مي كند. از جمله اينكه آيا اين فعاليت ها بر اكوسيستم دريايي و منابع بيولوژيكي تاثيري نخواهند داشت؟
از جنبه هاي متفاوتي مي توان به اين موضوع پرداخت. برخي بر رعايت قوانين زيست محيطي در طي اين فعاليت ها مطمئن هستند و برخي ديگر آينده تاريكي را براي محيطي هاي دريايي شامل فعاليت هاي نفت و گاز پيش بيني مي كنند.
با در نظر گرفتن پتانسيل هاي بالقوه مخرب فعاليت هاي نفت و گاز در محيط هاي دريايي, قطعا قوانين زيست محيطي جامعي براي حفاظت از اين محيط ها مورد نياز است كه اين قوانين بايد در سطوح ملي, منطقه اي و بين المللي, تدوين و اجرايي گردند و با قوانين ملي كشورها حمايت شوند. آلودگي دريايي ناشي از توليد نفت و گاز در سكوهاي فراساحلي, تنها درصد كمي(1درصد) از كل آلودگي محيط هاي دريايي را در مقايسه با ديگر منابع آلاينده, شامل مي شود (شكل1). اگرچه هميشه ريسك آلودگي به خاطر گسترش ناگهاني اين فعاليت ها وجود دارد. صنعت نفت و گاز هميشه به عنوان صنعتي با ريسك بالا جهت ايجاد خسارت در محيط هاي فراساحل مطرح بوده است. هر بخش از فعاليت هاي اكتشاف و توليد مي توان آلاينده باشد.
اثرات زيست محيطي فعاليت هاي اكتشاف و توليد در فرا ساحل از همان مراحل اوليه آغاز مي شود. بسياري از جانوران دريايي تحت تاثير صداهاي با فركانس كم حاصل از عمليات هاي اكتشافي قرار مي گيرند. پالس هاي شديد ممكن است ارگان شنوايي اين حيوانات را از بين ببرد. ارزيابي هاي الكتريكي در عمليت اكتشاف نيز ممكن است در محيط هاي دريايي آسيب رسان باشد, كه البته اين تكنولوژي در محيط هاي دريايي براي عمليات لرزه نگاري هنوز رواج ندارد.
بيشترين اثرات مخرب بر محيط هاي فراساحل در مراحل حفاري و توليد رخ مي دهد. فعاليت هايي همچون نصب سكو(شكل2), لايرويي, خواباندن خطوط لوله در بستر دريا و ساخت تاسيسات نگهدارنده مي تواند اختلالات فيزيكي شديد و انتشار مواد آلاينده مختلف به همراه داشته باشد.
