بررسي رابطه ضريب سيمان شدگي و تخلخل بدست آمده از آناليز مغزه و مقايسه آن با روابط تجربي Shellو در يكي از مخازن دولوميتي جنوب غرب ايران

ارامتر آب اشباع شدگي يكي از مهم ترين پارامترهاي پتروفيزيكي مخازن هيدروكربوري است. رايج ترين فرمول محاسبه آب اشباع شدگي رابطه آرچي مي باشد. نقش ضريب سيمان شدگي(m) در اين رابطه بسيار اساسي است, به طوري كه تغيير اندك اين ضريب موجب تغييرات قابل توجه آب اشباع شدگي مي شود. مقدار m به مقدار و نوع تخلخل, تراوايي, بافت سنگ, شوري آب سازند و موارد ديگري بستگي دارد و از نمونه اي به نمونه ديگر تغيير نموده و نمي تواند ثابت فرض شود. در اين مطالعه به منظور بررسي ارتباط ضريبm و مقدار تخلخل, تعداد 27 نمونه از يكي از مخازن هيدروكربوري دولوميتي جنوب غرب ايران(حوضه زاگرس)- در دو ميدان مختلف- انتخاب شد. نمونه ها بر اساس دياگرام تخلخل- تراوايي لوسيا به سه گروه تقسيم شدند. دياگرام هاي متقابل تمام لگارتيمي فاكتور مقاومت سازند در مقابل تخلخل (F-Q) و نيمه لگارتيمي ضريب سيمان شدگي در برابر تخلخل(m-Q) براي هر گروه به طور جداگانه و براي كل داده ها نيز به طور يكپارچه رسم شدند. همچنين روند تغيير m در مقابل Q داده هاي آناليز مغزه و m و محاسبه شده از رابطه Borai افزايش مي يابند, در حالي كه فرمول Shell رابطه معكوسي(خصوصا در تخلخل هاي كمتر از10%) را نشان مي دهد. در نهايت بر اساس روابط خطوط رگرسيون به دست آمده از دياگرام هاي متقابلm-Q رابطه جديدي براي محاسبه m ارائه گرديد. محاسبه مقادير m براساس اين رابطه در مخازن دولوميتي مشابه, خطاي محاسبه آب اشباع شدگي را تا حد مطلوبي كاهش خواهد داد.