شبيه سازي سيلابزني پليمري در يكي از مخازن نفتي ايران

روش هاي ازدياد برداشت پس از مراحل "تخليه با انرژي طبيعي" با هدف افزايش توليد انجام مي شود. سيلابزني آب يكي از ساده ترين و ارزان ترين روش ها بوده و كاربرد وسيعي در دنيا دارد و اين روش به دليل بروز پديده "انگشتي شدن"و ميان شكني سريع ناشي از تحرك بيشتر آب نسبت به نفت, سبب توليد آب اضافي گرديده كه هزينه زيادي در پي داشته و طول عمر اقتصادي چاه را كاهش مي دهد. سيلابزني پليمر با افزايش گرانروي آب و كاهش نسبت تحرك, موجب افزايش بازده جارويي مخزن و در نهايت افزايش بازيافت نفت مي شود. در اين پروژه, مطالعه شبيه سازي سيلابزني پليمر, در يكي از مخازن نفتي جنوب ايران انجام شده و خواص و غلظت بهينه اين پليمر در آزمايشگاه به دست آمده است. همچنين براي بهبود كاربري پليمر, از ذرات "نانو رس" استفاده شده است. پس از شبيه سازي, نتايج حاصل از سه سناريوي توليد با "انرژي طبيعي" و "سيلابزني آب" و "سيلابزني پليمر" مقايسه شده و در نهايت, سناريوي توليد با "سيابزني پليمر", با بيشترين بازيافت نفت, كمترين توليد آب اضافي و نيز كمترين افت فشار, براي از دياد برداشت پيشنهاد شده است.