رويكردهاي ابتكاري در رگرسيون فازي

در موضوع رگرسيون فازي (به سخن دقيق‌تر: رگرسيون در محيط فازي) دو رويكرد اصلي وجود دارد: رويكرد مبتني بر كمترين مجموع فاصله‌ها (شامل دو شيوۀ كلي: كمترين مجموع مربعات و كمترين مجموع انحرافات) و رويكرد امكاني (رويكرد كمترين ابهام كُل تحت برخي قيود). در كنار اين دو رويكرد اصلي، روش‌هاي ابتكاري متعددي در موضوع رگرسيون فازي پيشنهاد شده‌اند. برخي از اين روش‌ها بر پايۀ تركيب دو رويكرد بالا هستند. برخي از روش‌هاي ابتكاري بر اساس الگوريتم‌هاي محاسباتي خاص هستند. برخي ديگر، از سيستم‌هاي استنتاج فازي استفاده مي‌كنند. برخي روش‌ها نيز بر اساس خوشه‌بندي است. به كارگيري شبكه‌هاي عصبي مصنوعي، الگوريتم‌هاي تكاملي و يا شيوه‌هاي ناپارامتري از ديگر رويكردهاي مورد استفاده است. در اين مقاله، ضمن اشاره به تاريخچه و مباني دو رويكرد كلاسيك به رگرسيون فازي (رويكرد كمترين مجموع فاصله‌ها و رويكرد امكاني)، برخي روش‌هاي ابتكاري در رگرسيون فازي، معرفي و بررسي كوتاه مي‌شوند. نيز، ده ملاك (معيار) براي ارزيابي مدل‌هاي رگرسيون فازي مطرح مي‌گردد كه طبق آنها بتوان روش‌ها و مدل‌هاي مختلف را ارزيابي و مقايسه نمود.