عنوان مقاله :
نتايج بينايي و آناتوميك جراحي پارس پلانا ويتركتومي در بيماران دچار جابهجايي لنز داخل چشمي به داخل فضاي زجاجيه
عنوان به زبان ديگر :
Visual and Anatomical Outcomes of Pars Plana Vitrectomy for Dropped Intraocular Lens
پديد آورندگان :
نيك خواه، همايون مركز تحقيقات چشم دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي , رمضاني، عليرضا مركز تحقيقات چشم دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي , انتظاري، مرتضي مركز تحقيقات چشم دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي , كريمي، سعيد مركز تحقيقات چشم دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي , انصاري، شبنم مركز تحقيقات چشم دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي , لشگري، علي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي
كليدواژه :
جابهجايي لنز , زجاجيه , نتايج بينايي , فيكوامولسيفيكاسيون عارضهدار , پارس پلانا ويتركتومي
چكيده فارسي :
هدف: بررسي پيامدهاي بينايي و اناتوميك عمل جراحي ويتركتومي و خارج كردن لنز داخل چشمي در بيماراني كه به دنبال جراحي كاتاراكت عارضهدار دچار جابهجايي لنز به داخل فضاي زجاجيه شده بودند و تعيين عوامل موثر بر پيامد بينايي.
روش پژوهش: اين مطالعه به روش گذشتهنگر و بر روي بيماراني كه در اثر جراحي كاتاراكت عارضهدار دچار جابهجايي لنز داخل چشمي به فضاي زجاجيه شده و تحت جراحي پارس پلانا ويتركتومي قرار گرفتند، انجام شد. اطلاعات دموگرافيك بيماران، فاصله زماني بين جراحي كاتاراكت و ويتركتومي، بهترين ديد اصلاحشده اوليه و نهايي و عوارض پس از عمل ويتركتومي ثبت شد و عوامل موثر بر ديد نهايي تعيين گرديد.
يافتهها: در اين مطالعه، 23 بيمار (23 چشم) با ميانگين سني 67/7 سال و ميانگين زمان پيگيري 28/3 ماه بررسي شدند. ميانگين فاصله زماني بين جراحي كاتاراكت عارضهدار و پارس پلانا ويتركتومي، 14/1 روز بود. ميانگين بهترين ديد اصلاحشده قبل از ويتركتومي 0/24± لوگمار بود كه به 0/17±0/45 لوگمار در آخرين معاينه افزايش يافت (P<0.001). در بيماراني كه ديد اصلاحشده آنها قبل از جراحي ويتركتومي 20/200 و يا بهتر بود احتمال پيامد بينايي مطلوب (ديد نهايي 20/50 و يا بهتر) به طور معنيداري بيشتر بود (P=0.001). در چشمهايي كه پس از ويتركتومي اختلالات ماكولا و عصب بينايي داشتند، احتمال دستيابي به ديد نهايي مطلوب به صورت معناداري كاهش يافت (P<0.001) در حالي كه فاصله زماني بين جراحي كاتاراكت عارضهدار و انجام ويتركتومي و يا نوع لنز داخل چشمي در پايان ويتركتومي ارتباطي با پيامد بينايي مطلوب نداشتند.
نتيجهگيري: جراحي پارس پلانا ويتركتومي براي خارج كردن لنز جابهجا شده به داخل فضاي زجاجيه به دنبال جراحي كاتاراكت عارضهدار با بهبود ديد همراه است. ديد بهتر قبل از ويتركتومي با نتايج بينايي مطلوب و وجود اختلالات ماكولا و عصب بينايي پس از ويتركتومي با نتايج بينايي نامطلوب همراه ميباشد.
چكيده لاتين :
Purpose: To evaluate the visual and anatomical outcomes of pars plana vitrectomy (PPV) in patients with
dropped intraocular lens (IOL) following complicated phacoemulsification (PE) and to determine the
prognostic factors.
Methods: The present retrospective study was conducted on the patients, who were referred after
complicated PE and underwent PPV. Patients’ demographic characteristics, the interval between complicated
PE and PPV, pre- and post-PPV visual acuity (VA), the final intraocular lens (IOL) status, and complications
were recorded.
Results: Twenty-three patients (23 eyes) with a mean age of 67.7 years and mean follow-up of 28.3 months
were evaluated. Mean interval between cataract surgery and PPV was 14.1 days. Pre-PPV mean best corrected
visual acuity (BCVA) was 1.03±0.24 LogMAR, which was improved to 0.45±0.17 logMAR at final visit (P<0.001).
Pre-PPV VA of 20/200 or better was significantly associated with good final VA of 20/50 or better (P=0.001).
Complicated course after PPV was significantly associated with poor visual outcome (P<0.001). However,
timing of PPV (the interval between complicated PE and PPV) and final IOL status were not significantly
associated with visual outcome.
Conclusion: PPV for dropped IOL was associated with VA improvement. Better pre-PPV VA is associated
with good visual outcome, while complicated course after PPV is associated with poor visual outcome.
عنوان نشريه :
مجله چشم پزشكي بينا
عنوان نشريه :
مجله چشم پزشكي بينا