بررسي رابطه‌ي عزت نفس و معنويت‌گرايي با احساس غربت در دانشجويان خوابگاهي دانشگاه رازي كرمانشاه در سال 1395

Investigating the relationship of self-esteem and spirituality to homesickness among dormitory students of Razi University in Kermanshah

سابقه و هدف: دانشگاه فرصتي مناسب براي رشد فردي به‌حساب مي‌آيد؛ باوجوداين، دانشجويان اغلب با معضل‌هايي روبه‌رو هستند كه احساس غربت جزء بيشترين معضل‌هاي بيان شده در بين دانشجويان خوابگاهي است. اين پژوهش با هدف بررسي رابطه‌ي عزت نفس و معنويت‌گرايي با احساس غربت در دانشجويان خوابگاهي دانشگاه رازي كرمانشاه در سال 1395 انجام شده است. روش كار: اين پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي و جامعه‌ي آماري آن شامل همه‌ي دانشجويان دختر و پسر خوابگاهي دانشگاه رازي كرمانشاه در سال تحصيلي 94 - 95 است؛ كه از ميان آنان 322 نفر بر اساس جدول مورگان و با استفاده از روش نمونه‌گيري خوشه‌يي چندمرحله‌يي انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات شامل پرسش‌نامه‌ي عزت نفس كوپر اسميت، پرسش‌نامه‌ي معنويت پارسيان و دونينگ و پرسش‌نامه‌ي احساس غربت آرچر است. داده‌هاي پژوهش نيز با استفاده از روش‌هاي آمار توصيفي، ضريب همبستگي و رگرسيون تحليل شد. در اين پژوهش همه‌ي موارد اخلاقي رعايت شده است. علاوه‌براين، نويسندگان مقاله هيچ‌گونه تضاد منافعي گزارش نكرده‌اند. يافته‌ها: نتايج تجزيه و تحليل داده‌ها نشان داده كه بين عزت نفس و احساس غربت (10/0>p) و همچنين بين معنويت‌گرايي و احساس غربت (001/0>p)، رابطه‌ي منفي معنادار وجود دارد و معنويت­گرايي مي­تواند ميزان احساس غربت دانشجويان خوابگاهي را پيش­بيني كند (100/0>p). نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج پژوهش مي‌توان معنويت­گرايي و عزت نفس را ابزاري مكمل براي كاهش احساس غربت در نظر گرفت و براي كاهش احساس غربت در دانشجويان خوابگاهي به اين متغيّرها توجه داشت.

Background and Objective: University is considered a positive opportunity for personal development; however, students often face challenges when they are at university. Homesickness is among the most frequently reported concerns of dormitory students. This study aimed to investigate the relationship of self-esteem and spirituality to homesickness among dormitory students of Razi University in Kermanshah, Iran in 1395. Method: The study is descriptive and correlational. All female and male students who were living in dormitories of Razi University in school year of 94-95 formed the statistical population. 322 of them were selected based on Morgan table, using multi-stage cluster sampling. Research instruments were self-concept questionnaire (1976), spirituality questionnaire by Corp and Downing (2009), and homesickness questionnaire by Archer (1998). The data were analyzed using descriptive statistics, correlation coefficient, and regression. In this study, all ethical issues were carefully observed and the authors declare no conflict of interest. Results: The results showed that there is a significant negative relationship between self-esteem and homesickness (p<.01); also spirituality and homesickness (p<.001). Data analysis also demonstrated that spirituality can predict the extent of homesickness among university students living in dormitories (p< .001). Conclusion: According to the findings of this research, spirituality and self-esteem can be perceived as complementary tools to reduce homesickness. It seems that when dealing with homesickness, these two variables should be taken into account.