بررسي اثربخشي معنويت‌درماني گروهي بر شادكامي و سرسختي روان‌شناختي زنان سالمند

The Effectiveness of Spirituality Group Therapy on Happiness and Hardiness in Elderly Women

سابقه و هدف: معنويت كه زيربناي باورها محسوب مي‌شود، جنبه‌يي مهم از زندگي سالمندان است و نقشي اساسي در تأمين و ارتقاي شادكامي و سرسختي روان‌شناختي آنان دارد. هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي معنويت‌درماني گروهي بر ميزان شادكامي و سرسختي روان‌شناختي زنان سالمند است. روش كار: اين پژوهش ازنوع نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون - پس‌آزمون و با گروه كنترل است. جامعه‌ي‌ آماري پژوهش را همه‌ي زنان سالمند شهر رشت در سال 1394 تشكيل ‌دادند كه از ميان آنان با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس، 30 نفر انتخاب شدند و به‌طور تصادفي در دو گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) قرار گرفتند. شركت‌كنندگان گروه آزمايش، 12 جلسه معنويت‌درماني گروهي ريچادز و برگين دريافت كردند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسش‌نامه‌هاي شادكامي آكسفورد و سرسختي روان‌شناختي اهواز استفاده شد. داده‌هاي به‌دست‌آمده نيز با استفاده از آزمون آماري كوواريانس چندمتغيّره تجزيه‌ و تحليل شد. در اين پژوهش همه‌ي موارد اخلاقي رعايت شده است. علاوه‌براين، نويسندگان مقاله هيچ‌گونه تضاد منافعي گزارش نكرده‌اند. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه اثربخشي معنويت‌درماني گروهي بر شادكامي و سرسختي روان‌شناختي سالمندان تأييد شد و سالمندان گروه آزمايش نسبت به سالمندان گروه گواه در پس‌آزمون به‌طور معناداري، شادكامي و سرسختي روان‌شناختي بيشتري داشتند (01/0>P). نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج به‌‌دست‌آمده، روش معنويت‌درماني گروهي بر شادكامي و سرسختي روان‌شناختي سالمندان تأثير معناداري داشت، ازاين‌رو، از اين روش مي­توان همچون ابزاري سودمند براي افزايش شادكامي و سرسختي روان‌شناختي سالمندان بهره جست.

Background and Objective: Spirituality as the basis of beliefs is an important aspect of the life of the elderly and plays a vital role in providing and improving their psychological happiness and hardiness. The purpose of this study was to investigate the effectiveness of spirituality group therapy on happiness and hardiness in elderly women. Method: The research method was semi-experimental with pretestposttest design with control group. The statistical population of study included all the elderly in Rasht in 2015. Using convenience sampling, 30 of them were selected and randomly assigned to the experimental group (15 participants) and control group (15 participants). The experimental group underwent 10 sessions of spirituality group therapy program which was in line with Richards and Bergin’s pattern. The Oxford Happiness Questionnaire and Ahvaz Psychological Hardiness Questionnaire were used for data collection. Data were analyzed using multivariable covariance test. All ethical issues were observed in the study and the researchers declared no conflict of interests. Results: The findings supported the effectiveness of spirituality group therapy on the elderly’s psychological happiness and hardiness. Indeed, the old women in the experimental group scored significantly higher in the happiness and hardiness posttest questionnaires compared to their counterparts in the control group (p<0/01). Conclusion: It can be concluded that spiritual group therapy has a significant impact on seniors’ happiness and hardiness. Thus, this method can be useful as a tool for increasing happiness and hardiness of the elderly.