پيش‌بيني احساس تنهايي در مردان سالمند شهر كرمانشاه بر اساس شفقت به خود، معنويت و سبك زندگي اسلامي

The Prediction of Loneliness among the Kermanshahi Elderly Based on Self-Compassion, Spirituality, and Islamic Lifestyle

سابقه و هدف: با توجه به رشد سريع جمعيت سالمندان در قرن 21 به‌ويژه در كشورهاي در حال توسعه، توجه به برآورده‌كردن نيازهاي جسماني و رواني سالمندان ضروري است. ازاين‌رو، پژوهش حاضر با هدف پيش‌بيني احساس تنهايي بر اساس شفقت به خود، معنويت و سبك زندگي اسلامي صورت گرفته است. روش كار: اين پژوهش مطالعه‌يي توصيفي - مقطعي و از نوع همبستگي است. جامعه‌ي آماري آن شامل كليه‌ي سالمندان مرد شهر كرمانشاه است كه 280 نفر از آنان (280=n) با روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند و پرسش‌نامه‌هاي احساس تنهايي، شفقت به خود (SCS)، بهزيستي معنوي (SWBS) و سبك زندگي اسلامي (ILST) را تكميل كردند. داده‌ها با روش‌هاي آمار توصيفي و ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون تحليل شد. در اين پژوهش همه‌ي موارد اخلاقي رعايت شده است. علاوه‌براين، نويسندگان مقاله هيچ‌گونه تضاد منافعي گزارش نكرده‌اند. يافته‌ها: بر اساس يافته‌ها، قدر مطلق ضرايب همبستگي در دامنه‌يي بين 56/0- تا 70/0- قرار داشت و احساس تنهايي با شفقت به خود، معنويت و سبك زندگي اسلامي رابطه‌ي منفي و معنادار نشان داد (05/0>P). همچنين، تحليل داده‌ها با روش رگرسيون هم‌زمان نشان داد كه متغيّرهاي پيش‌بين با هم، 59 درصد از واريانس احساس تنهايي را پيش‌بيني كردند. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج به‌دست‌آمده مي‌توان گفت كساني كه شفقت به خود، سبك زندگي اسلامي و گرايش معنوي بالاتري دارند، از شاخص‌هاي سلامت بهتري برخوردارند.

Background and Objective: Given that, in the 21st century, the elderly population is rapidly rising, especially in developing countries, it is crucial to pay due attention to their physical and mental needs. Thus, the aim of this study is to examine the predictive power of self-compassion, spirituality, and Islamic lifestyle on seniors’ loneliness. Method: A descriptive, correlational design was adopted in this research. The study population consisted of all male seniors in Kermanshah, while the sample included 280 participants who were randomly selected. They completed Loneliness Questionnaires, Self-Compassion Scale (SCS), Spiritual Well-Being Scale (SWBS), and Islamic Lifestyle (ILST). The collected data were analyzed through descriptive statistics, Pearson correlation, and regression. All ethical issues were observed in the study and the authors declared to conflict of interests. Results: The results indicated that the absolute magnitude of correlation coefficients ranged from -0.56 to -0.65. Loneliness had a significant, negative relationship with self-compassion, spirituality, and Islamic lifestyle (P<0.05). Further, the results of simultaneous regression indicated that, in total, the predictors accounted for 59% of the variance in loneliness. Conclusion: According to the results, one can say that those who have higher levels self-compassion and spirituality, and follow an Islamic lifestyle are in a considerably better condition in terms of their health indicators.