تدوين مدل ساختاري براي هوش معنوي بر اساس ويژگي هاي شخصيتي و بهزيستي ذهني

Developing a structural model of spiritual intelligence based on personality traits and subjective well-being

هدف پژوهش حاضر بررسي روابط صفات شخصيت و بهزيستي ذهني در پيش‌بيني‌هوش معنوي جهت تدوين مدل ساختاري در دانشجويان دانشگاه صنعتي امير كبير بود. نمونه‌اي به حجم220 دانشجو در سه مقطع كارشناسي، كارشناسي ارشد و دكترا به روش طبقه‌اي منظم انتخاب و به سه پرسشنامه هوش معنوي‌كينگ(2007)، مقياس جامع بهزيستي كيز(1998) و فرم كوتاه پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصيتNEO-FFIپاسخ دادند. به منظور ارزيابي روابط بين متغيرهاي مكنون و اندازه‌گيري شده در الگوي مفهومي، از مدل‌يابي معادلات ساختاري استفاده شد. نتايج نشان داد كه نمرات بالا در هوش معنوي از طريق نمرات پايين در روان‌رنجورخويي و نمرات بالا در برون‌گرايي و وجداني بودن پيش‌بيني شد. در اين الگو متغيرهاي بهزيستي نقش متغير ميانجي را به عهده داشتند و روان‌رنجورخويي، برون‌گرايي و وجداني‌بودن با ميانجي-گري بهزيستي ذهني توانستند تغييرات هوش معنوي را پيش‌بيني كنند. در اين مدل وزن‌هاي رگرسيوني مربوط به اثرات مستقيم معنادار نبودند اما وزن‌هاي رگرسيوني مربوط به اثرات غير مستقيم و كل متغيرها معنادار بودند و متغيرهاي پيش‌بيني كننده الگو 25% از واريانس هوش معنوي را تبيين كردند نتايج پژوهش حاضر نقش ويژگي‌هاي شخصيتي را در بهزيستي ذهني و هوش معنوي مورد تأكيد قرار مي‌دهد.

The purpose of this study was to investigate the relationships between personality traits and subjective well-being in predicting spiritual intelligence in order to develop structural model. For this aim 220 students of the Amir Kabir University at the under graduate, master’s and doctoral degrees using systematic random sampling were selected. They completed Spiritual Intelligence Scale of King (2007), Keyes comprehensive scale of well-being (1998) and Big Five Factor personality Inventory (NEO-FFI). In order to assess the relationship between latent and measured variables in the conceptual model, the structural equation modeling was used. The results showed that high scores in the spiritual intelligence predicted through low scores in neuroticism and high scores in extraversion and conscientiousness. In this model, well-being was mediator, and neuroticism, extraversion and conscientiousness with the mediating mental wellbeing could predict the variance of spiritual intelligence, regression weights of direct effects were not significant but the weights of indirect and total effects were significant, and the predictor variables explained 25% variances of spiritual intelligence. The results of the present study emphasize the role of personality traits on well-being and spiritual intelligence.