مشخصه هاي روان سنجي مقياس واكنش پذيري نسبت به استرس ادراك شده

Psychometric Properties of the Perceived Stress Reactivity Scale

پژوهش حاضر با هدف آزمون روان‌سنجي مقياس واكنش‌پذيري نسبت به استرس ادراك شده (PSRS؛ شولتز، ييم، زوكالا، جانسن و شولتز، 2011) در بين گروهي از دانشجويان ايراني انجام شد. در مطالعه همبستگي حاضر 324 دانشجوي كارشناسي (130 پسر و 194 دختر) به PSRS و مقياس سازگاري هيجاني (EAM؛ رابيو، آگادا، هانتنگاس و هرناندز، 2007) پاسخ دادند. به منظور تعيين روايي عاملي PSRS از روش‌ آماري تحليل عاملي تأييدي و به منظور بررسي همساني دروني PSRS از ضرايب آلفاي كرونباخ استفاده شد. همچنين، به منظور مطالعه روايي سازة PSRS، ضريب همبستگي بين زيرمقياس‌هاي واكنش‌پذيري نسبت به استرس ادراك شده با سازگاري هيجاني گزارش شد. نتايج تحليل عاملي تاييدي PSRS نشان داد كه در نمونة دانشجويان ايراني ساختار چندبعدي PSRS شامل پنج زيرمقياس واكنش‌پذيري طولاني، واكنش‌پذيري نسبت به اضافه بار كاري، واكنش‌پذيري نسبت به تعارض‌هاي اجتماعي، واكنش‌پذيري نسبت به ناكامي و واكنش‌پذيري نسبت به ارزشيابي اجتماعي، با داده‌ها برازش مطلوبي داشت. نتايج مربوط به همبستگي بين زيرمقياس‌هاي واكنش‌پذيري نسبت به استرس ادراك شده با سازگاري هيجاني به طور تجربي از روايي سازة PSRS حمايت كرد. مقادير ضرايب همساني دروني زيرمقياس‌هاي PSRS بين 75/0 تا 80/0 به دست آمد. در مجموع، نتايج مطالعة حاضر نشان داد كه PSRS براي سنجش مفهوم واكنش پذيري نسبت به استرس ادراك شده در دانشجويان ايراني ابزاري روا و پايا است.

The main purpose of the present study was to investigate psychometric properties of the Perceived Stress Reactivity Scale (PSRS, Schlotz, Yim, Zoccola, Jansen & Schulz, 2011) among Iranian university students. 324 university students (130 male, 194 female) completed the PSRS and the Emotional Adjustment Measure (EAM, Rubio, Aguado, Hontangas & Hernandez, 2007). The confirmatory factor analysis method and internal consistency were used to compute the PSRS's factorial validity and reliability, respectively. Also, in order to examine the construct validity of the PSRS, we computed correlations between different dimensions of PSRS with emotional adjustment. The results of confirmatory factor analysis indicated that 5-factor structure of the PSRS consisted reactivity to work overload, reactivity to social conflicts, reactivity to social stress, reactivity to failure and prolonged reactivity had good fit to data in the Iranian sample. Correlational analyses between different dimensions of PSRS with emotional adjustment provided initial evidence for the PSRS convergent validity. Cronbach’s α Coefficients ranged from 0/75 to 0/80 for six dimensions. In sum, these findings provide evidence for the validity and reliability of the PSRS as an instrument to measure of stress reactivity among Iranian university students.