تأثير بهزيستي معنوي بر آشفتگي‌هاي روان‌شناختي بيماران داراي آسيب نخاعي: نقش ميانجي‌گري احساس تنهايي و نااميدي

The Impact of Spiritual Well-being on Psychological Distress in Patients with Spinal Cord Injury: The Mediating Role of Loneliness and Hopelessness

سابقه و هدف: بهزيستي معنوي يكي از مفاهيم بنيادين در بيماري­هاي مزمن است كه رويكردي مهم در ارتقاي سلامت عمومي افراد در نظر گرفته مي­شود. با توجه به اهميت بهزيستي معنوي هدف مطالعه‌ي حاضر مدل ساختاري تأثير بهزيستي معنوي بر آشفتگي­هاي روان­شناختي با تأكيد بر نقش ميانجي‌گر احساس تنهايي و نااميدي است. روش­كار: اين پژوهش مطالعه‌يي توصيفي از نوع همبستگي است. نمونه‌ي مطالعه شامل 144 بيمار داراي آسيب نخاعي شهر اصفهان است كه با روش نمونه­گيري در دسترس انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از مقياس بهزيستي معنوي (SWBS)، مقياس احساس تنهايي، مقياس نااميدي بك و پرسش‌نامه‌ي افسردگي؛ اضطراب و استرس (21-DASS) جمع­آوري شد. براي تحليل داده­هاي مطالعه نيز از روش آماريِ مدل معادلات ساختاري (SEM) استفاده شد. در اين پژوهش همه‌ي مسائل اخلاقي رعايت شده است و نويسندگان مقاله هيچ‌گونه تضاد منافعي گزارش نكرده‌اند. يافته­ها: نتايج نشان داد كه بهزيستي معنوي، احساس تنهايي و نااميدي با آشفتگي‌هاي روان­شناختي رابطه‌ي معني­داري داشت. همچنين آزمون ميانجي‌گري با روش بوت استراپ نشان‌دهنده‌ي معني­داري نقش ميانجي‌گر احساس تنهايي و نااميدي در رابطه‌ي بهزيستي معنوي و آشفتگي­هاي روان‌شناختي بود. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي به‌دست‌آمده مي­تواند در موقعيت­هاي باليني براي درمان آشفتگي­هاي روان­شناختي بيماران داراي آسيب نخاعي مفيد باشد.

Background and Objective: Spiritual well-being is one of the fundamental concepts in chronic diseases and is considered an important approach to improve public health. Given the importance of spiritual well-being and its role, the purpose of this study is a structural model which examines the impact of spiritual well-being on psychological distress with regard to loneliness and hopelessness as mediators. Method: This descriptive study is correlational. Participants were 144 patients with spinal cord injury in Isfahan selected through convenience sampling. The data were collected using the Spiritual Well-Being Scale (SWBS), UCLA Loneliness Scale, Beck Hopelessness Scale and DASS21 Scale. Structural equation modeling (SEM) was employed as statistical technique for data analysis of the study. All ethical issues were observed in this study and the researchers declared no conflict of interests. Results: The results demonstrated that Spiritual Well-being, Loneliness and Hopelessness significantly correlated with Psychological Distress. Further, the test of mediation by bootstrapping method established significant mediating role of Loneliness and Hopelessness in the relationship between Spiritual Well-being and Psychological Distress. Conclusion: These findings can beneficially contribute to the clinical settings in treatment of psychological distress among the patients with spinal cord injury.