شيوه‌هاي درست و كارآمد آموزش مهارت‌هاي زندگي و مهارت‌هاي اجتماعي در راستاي كاهش آسيب‌هاي زندگي به دانشجويان

هدف پژوهش حاضر، بررسي شيوه‌هاي درست و كارآمد آموزش مهارت‌هاي زندگي و مهارت‌هاي اجتماعي در راستاي كاهش آسيب‌هاي زندگي دانشجويان مي باشد. اين پژوهش به لحاظ هدف كاربردي و به لحاظ نوع توصيفي – پيمايشي است. جامعه آماري پژوهش را دانشجويان دوره‌هاي كارداني و كارشناسي دانشكده فني دكتر شريعتي كه در سال تحصيلي 91-90 در كلاس‌هاي آموزش مهارت‌هاي زندگي شركت داشتند) تعداد 500 نفر (را شامل مي‌شود. تعداد 217 نفربر اساس جدول مورگان به عنوان نمونه با روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. براي جمع‌آوري اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. روايي محتوايي آن به تأييد صاحب‌نظران رسيد و پايايي آن با محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ (89%) به دست آمد. براي تجزيه‌وتحليل اطلاعات از آمار توصيفي) درصد، فراواني، ميانگين، انحراف استاندارد و رتبه درصدي(آزمون‌هاي t مستقل و t وابسته استفاده گرديد. يافته‌هاي پژوهش بيانگر آن است كه از ميان روش‌هاي آموزش مهارت‌هاي زندگي و اجتماعي به دانشجويان، روش تلفيقي در اولويت اول و پس‌ازآن روش‌هاي الگوي ايفاي نقش، بحث گروهي و حل مسئله قرار دارند. روش سخنراني از پايين‌ترين رتبه در ميان دانشجويان برخوردار است. همچنين نتايج اولويت‌بندي نوع ارائه آموزش مهارت‌هاي زندگي و اجتماعي در ميان دانشجويان بيانگر آن است كه ارائه آموزش از طريق برگزاري كارگاه‌هاي آموزشي در دانشگاه‌ها و استفاده از فيلم و تئاتر به ترتيب با بالاترين اولويت و در مقابل ارائه آموزش مهارت‌ها از طريق انتشار جزوات و بروشورها در پايين‌ترين اولويت قرارگرفته است. بر اين اساس براي آموزش مهارت‌هاي زندگي و اجتماعي دانشجويان بايستي شيوه و نوع ارائه آموزش‌هاي مهارت‌هاي زندگي و اجتماعي مدنظر برنامه ريزان قرار گيرد