راهبرد اتحاد پيراموني رژيم صهيونيستي و موازنه تهديد با ايران(بررسي تاثير انقلاب اسلامي بر تغيير راهبرد اتحاد پيراموني )

The strategy of the periphery of the Zionist regime and the balance of threat with Iran (studying the impact of the Islamic Revolution in changing the strategy of the periphery)

ايران و اسرائيل در دوره پهلوي در چارچوب دكترين اتحاد پيراموني، مناسبات مبني بر همكاري استراتژيك را شكل دادند. اما در سال 1978 م و قطع مناسبات رژيم صهيونيستي با ايران، دكترين پيراموني، تحت تاثير مواجه با تهديد انقلاب اسلامي قرار گرفت. مقاله پيش رو با در نظر گرفتن تحولات رخ داده از جمله وقوع انقلاب اسلامي و آغاز فرآيند صلح خاورميانه در دهه90ميلادي، به طرح اين سوال اساسي پرداخت كه بر اساس دكترين اتحاد پيراموني چه اهداف وروابطي بين اسرائيل و ايران در دو مقطع قبل و بعد از انقلاب اسلامي برقرار بوده است؟ در پاسخ به اين پرسش بايد گفت بر اساس متغيرهاي تهديدزا عليه اسرائيل،اين دولت اتحاد پيراموني را با هدف ايجاد موازنه تهديد در برابر دول عربي با همكاري ايران اجرا نمود. اما پس از سقوط رژيم شاه، اسرائيل راهبرد اتحاد پيراموني را در جهت مقابله با انقلاب اسلامي، درچارچوب حضور در مناطق استراتژيك جهان ، تاثيرگذاري بر تصميم سازي آمريكا، احاله مسئوليت و انحصار هسته اي پيگيري كرد. نكته نوآوري اين پژوهش بهره گيري از چارچوب نظري موازنه تهديد، با رويكرد توصيفي و تحليلي در جهت تبيين پندار اسرائيل از تهديدات و اتحاد با هويت هاي ناهمگن بوده است. يافته هاي نويسنده تبيين مي كند كه پايه اهداف و روابط اسرائيل محصول ساخت قدرت و رفع چالش هاي امنيتي بر اساس تهديداتي است كه در محيط رواني اسرائيل يه صورت تبليغي ونمايشي بوده نه در محيط واقعي. به معناي ديگر محيط رواني و ادراكي به طور مستقيم برداشتي از تهديد را براي اسرائيل فراهم كرده است.

During the Pahlavi era, Iran and Israel formulated the framework for strategic cooperation within the framework of the doctrine of the periphery. But in 1978, with the interruption of the Zionist regime's relations with Iran, the Israeli national security strategy and peripheral doctrine were under the influence of the threat of the Islamic Revolution. The present article, considering the changes that took place, including the occurrence of the Islamic Revolution and the beginning of the Middle East Peace Process in the 1990s, raised the fundamental question of what the goals of relations between Israel and Iran in the pre-revolutionary and post-revolution stages were based on the doctrine of the periphery. Is it Islamic? In answer to this question, based on the threatening variables against Israel, the government implemented a peripheral alliance aimed at balancing threats against Arab governments in cooperation with Iran. But after the fall of the Shah's regime, Israel pursued a peripheral alliance strategy in the form of a traditional discourse to confront the Islamic Revolution, in the framework of its presence in major strategic areas of the world, influencing US decision-making, accountability, and nuclear monopoly. The idea of innovation in this research is to use the theoretical balance of threat, with a descriptive and analytical approach to explaining Israel's perception of threats and unity with heterogeneous identities. The findings of the author explain that Israel's goals and relationships are the product of building power and solving security challenges based on threats that were propagandistic and non-existent in the Israeli psychological environment. In other words, the mental and perceptual environment has directly provided Israel with a perception of the threat.