مقايسه ميزان سلامت رواني دانشجويان پزشكي و مهندسي در ايران در سالهاي 1394 و 1393

Comparison of the Mental Health of Medicine and Engineering Students in Iran, 2014-2015

زمينه و هدف: سلامت رواني نقش مهمي در تضمين پويايي و كارآمدي هر جامعه ايفا مي كند. از آنجايي كه در فرايند رشد و توسعه فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي جوامع، نيروي انساني نقش اساسي و تعيين كننده دارد و از طرفي دانشجويان از اقشار مستعد و برگزيده جامعه و سازندگان فرداي هر كشور هستند، ارزيابي سلامت رواني آنان از اهميت ويژه اي برخوردار است. لذا مطالعه حاضر با هدف مقايسه سلامت روان دانشجويان پزشكي و مهندسي طي سالهاي 1393 و 1394 انجام گرفته است. روش‌ها: اين مطالعه مقطعي در سال هاي 1394-1393 در ميان دانشجويان پزشكي و مهندسي سال سوم يا چهارم انجام شد. جمع آوري داده ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد 28 سوالي سلامت عمومي (GHQ-28) كه در برگيرنده 4 مقياس علائم جسماني، اضطراب و اختلال خواب، اختلال در عملكرد اجتماعي و افسردگي است انجام شد و همچنين اطلاعات دموگرافيك ثبت گرديد. در تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS17 انجام شد. يافته‌ها: در اين مطالعه 1155 دانشجو شركت داشتند. ميانگين سني دانشجويان گروه پزشكي 5/9±24/2 سال و دانشجويان مهندسي 6/4±23/7 سال بود. تعداد بيشتري از دانشجويان گروه مهندسي پسر (71/1 %) و گروه پزشكي دختر (63/4 %) بودند. طبق نتايج پژوهش حاضر، 47/7% (289 نفر) دانشجويان مهندسي و 43/1% (288 نفر) از دانشجويان پزشكي بر اساس معيارهاي GHQ-28 مشكوك به اختلال رواني بودند، تفاوت معني داري بين دو گروه وجود نداشت (p=0.117). توزيع مقياس‌هاي اختلالات رواني در گروه مهندسي به ترتيب شامل اختلالات اضطرابي، اختلال در عملكرد اجتماعي، اختلال افسردگي و اختلالات ‌جسماني و در گروه پزشكي به ترتيب شامل اختلالات اضطرابي، اختلال در عملكرد اجتماعي، اختلالات ‌جسماني و اختلال افسردگي مي‌باشد. نتيجه‌گيري: يافته هاي اين پژوهش دلالت بر اين دارد كه نزديك به نيمي از دانشجويان پزشكي و مهندسي مورد مطالعه مشكوك به اختلال رواني مي باشند. با توجه به شيوع بالاي اختلالات رواني به ويژه اختلال در كاركرد اجتماعي و اضطراب، پيشنهاد مي شود برنامه ريزي لازم در زمينه ارتقاء سلامت رواني به منظور افزايش توانمندي ها و ظرفيت روانشناختي آنان در سطح مهارت و كسب دانش انجام شود.

Background and Aim: Mental health plays an important role in ensuring the dynamism and efficiency of any community. Since human resources have a crucial role in the cultural, social and economical development of communities, and as students are one of the main segments of each society which pave the way to a better future, assessing their mental health is of utmost importance. Therefore the current study aimed to compare the mental health status between medicine and engineering students during 2014 and 2015. Methods: This cross-sectional study was conducted among the medicine and engineering students who were in either third or fourth year of their studies in 2014-2015. Data was collected using a standardized questionnaire GHQ-28 including 4 scales of somatic symptoms, anxiety and insomnia, social dysfunction and depression. Demographic data were also recorded during this study. Statistical analysis was performed using SPSS-17. Results: In the current study, 1155 students were participated. The mean age of the medicine and engineering students was 24.2±5.9 and 4/6 ± 7/23 years, respectively. The majority of the engineering students were boys (71.1 %) and the majority of the medicine students were girls (63.4 %). According to the findings, 47.7 % (n=289) of the engineering students and 43.1% (n=288) of the medicine students based on the GHQ-28 criteria were suspected of mental disorders. No significant differences were seen between the two groups (p=0.117). The Mental Disorders Scales distribution in engineering students were anxiety disorder, social dysfunction, depression and somatic disorders, respectively. Also, the Mental Disorders Scale distribution in the medicine students were anxiety disorder, social dysfunction, physical disorders and depression disorders, respectively. Conclusion: The findings of this study imply that nearly half of the medicine and engineering students are suspected of mental disorders. Given the high prevalence of mental disorders, especially anxiety and social dysfunction, it is recommended that planning should be implemented to promote mental health in order to increase their capabilities and psychological capacities in skills and knowledge.