گوناگوني ژنتيكي ايزوله‌هاي باليني سالمونلا انتريكا سرووار تيفي‌موريوم

Genetic diversity of clinical strains of Salmonella enterica serovar Typhimurium

اهداف: باكتري­هاي سالمونلا از مهم­ترين عوامل ايجاد­كننده گاستروانتريت در انسان هستند. سالمونلا تيفي‌موريوم علاوه‌بر انسان، ميزبان­هاي زيادي داشته و امكان شيوع آن در جامعه بالاست. اين مطالعه با هدف ارزيابي گوناگوني ريبوتايپي ايزوله­هاي باليني سالمونلا انتريكا، سرووار تيفي‌موريوم جدا شده از برخي بيمارستان­هاي تهران انجام شد. روش‌ها: اين پژوهش توصيفي در يك دوره زماني سه­ ساله از سال 1386 تا 1389 انجام شد. نمونه­هاي باليني بيماران مشكوك به عفونت با سالمونلا مراجعه­ كننده به تعدادي از بيمارستان­هاي تهران بررسي شدند. پس از تشخيص در محيط­هاي كشت انتخابي و استفاده از روش­هاي استاندارد سرولوژيك و باكتريولوژيك، DNA سويه ­ها به­ روش فنل- كلروفرم استخراج شد و گوناگوني ژنتيكي ايزوله ­هاي باليني سالمونلا انتريكا سرووار تيفي‌موريوم به كمك روش ريبوتايپينگ ارزيابي شد. يافته‌ها: الگوي باندي در تمامي ايزوله­ ها داراي اندازه­اي بين 1/4 و 16/8 كيلوباز بود. بر پايه گوناگوني نواحي ژنومي ريبوزومي، ايزوله­ هاي سروتايپ تيفي‌موريوم در 7 دسته تقسيم شدند. بيشترين تعداد سويه‌ها (5 مورد) در دسته 2b قرار داشت. سه ايزوله اين سرو تايپ در دسته 6b ، و مابقي هركدام به تعداد 1 ايزوله در ساير دسته ­ها قرار گرفتند. نتيجه‌گيري: سويه هاي در گردش سالمونلا انتريكا سروتايپ تيفي‌موريوم در بيمارستان­هاي مورد مطالعه در تهران، صرفاً متعلق به يك ريبوتايپ خاص نيستند و از گوناگوني ريبوتايپي برخوردارند، ولي براي قضاوت دقيق‌تر در مورد وجود كلون‌هاي محدود يا گسترده و ارتباط ميان سويه‌هاي اين سروتايپ لازم است ساير روش‌هاي تايپينگ مولكولي مورد استفاده قرارگيرند.

Aims: Salmonella spp. is one of the most common pathogenic bacteria responsible for gastroenteritis in human. Among Salmonella spp., S. typhimurium has many hosts other than humans and its prevalence rate is high in society. The aim of this study was to determine the ribotype diversity of S. typhimurium stains isolated in some hospitals of Tehran, Iran. Methods: In this descriptive study, clinical samples were collected from different hospitals in Tehran were investigated. Bacterial isolation was carried out by standard procedures in selective culture media and identification was achieved through biochemical and serological methods. DNA extraction was performed by phenol-cholorophorm methods. Ribotyping was used for molecular typing of S. typhimurium clinical isolates. Results: The sizes of the ribotyping bands ranged from 1.4 to 16.8 kb in all ribotypes. The S. typhimurium isolates were divided into 7 clusters based on the diversity of ribosomal genome areas. Most isolates (5 strains) belonged to the cluster 2b. Three isolates belonged to the 6b cluster and for the rest of isolates, each belhonged to one of other clusters. Conclusion: S. typhimurium strains circulating in the studied hospitals of Tehran, do not belong to a specific ribotype and have ribotype diversity, but other molecular typing methods should be implemented in order to make a more precise judjement about the presence of whether limited or widespread clones and the relationship among the different strains of this serotype.