مقايسه ي تاثير برنامه ي تمرين هوازي تناوبي و تداومي بر حداكثر اكسيژن مصرفي نمايه توده ي بدن و درصد چربي بدن دانشجويان افسري

The Comparison of Effects of Aerobic Interval and Continuous Training Program on Maximal Oxygen Consumption, Body Mass Index, and Body Fat Percentage in Officer Students

يكي از اصلي ترين بخش هاي آموزش نظاميان تمرين هاي آماده سازي جسماني مي باشد. هدف اين پژوهش مقايسه تاثير دو شيوه برنامه ي تمرين هوازي تناوبي و تداومي بر حداكثر اكسيژن مصرفي (VO2max)، نمايه توده ي بدن (BMI) و درصد چربي بدن دانشجويان مرد دانشگاه افسري ناجا بود. روش ها بدين منظور 50 دانشجو با دامنه ي سني23- 19 سال به عنوان نمونه ي آماري به روش نمونه گيري ساده انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه 25 نفره براي اجراي تمرينات هوازي تناوبي و تداومي تقسيم شدند. هر گروه به مدت 8 هفته، هر هفته 5 جلسه و هر جلسه به مدت 45 دقيقه به تمرينات هوازي مورد نظر پرداختند. برنامه تمرينات هوازي تناوبي شامل دويدن هاي تناوبي به مسافت هاي 100، 200، 300، 400 و 600 متر با شدت 85-80 درصد ضربان قلب ذخيره اي همراه با استراحت بين دورها و ست ها و تمرينات هوازي تداومي شامل دويدن هاي مداوم بدون استراحت با شدت 60-55 درصد ضربان قلب ذخيره اي بود. داده ها با استفاده از روش آماري تي در گروه هاي همبسته و مستقل در سطح معني داري 0/05>P آزمايش شدند. يافته ها هر دو گروه تمرين هوازي تناوبي و تداومي افزايش معني داري در حداكثر اكسيژن مصرفي و كاهش معني داري در نمايه توده ي بدن را نشان دادند و هم چنين بين دو گروه تفاوت معني داري در افزايش حداكثر اكسيژن مصرفي مشاهده شد. هيچ تفاوت معني داري در تغييرات ميانگين هاي درون گروهي و بين گروهي درصد چربي بدن وجود نداشت. نتيجه گيري يك دوره تمرين هوازي تناوبي نسبت به يك دوره تمرين هوازي تداومي پاسخ موثرتري را بر بهبود VO2max، BMI و درصد چربي بدن دارد.

Aims: One of the main parts of the militaries’ education is the physical preparation training. We aimed to compare the effect of aerobic interval and continuous training program on maximal oxygen consumption (VO2max), Body Mass Index (BMI), and body fat percentage in officer students. Methods: Fifty students within 19 to 23 years were randomly divided into two groups and underwent aerobic interval training (n=25) and aerobic continuous training (n=25). Each group participated in aerobic training for eight weeks and five sessions a week; each session was at least 45 minutes. Aerobic interval training program included running periodic to distances of 100,200,300, 400 and 600 meters, with 80-85% heart rate reserve (HRR), and with rest between repetitions and periods; and aerobic continuous training program included running continually, without rest, with 55-60% HRR. Data were analyzed by Paired Samples and Independent-Samples T Test, at a significance level of P<0/05. Results: There was no significant difference in body fat percentage within and between groups. BMI decreased and VO2max increased significantly in both groups and the only significant difference between two groups was in the VO2max value. Conclusion: Aerobic interval training program may be more effective than aerobic continuous training program on improving VO2max, BMI and body fat percentage.