ميزان آگاهي و آمادگي كادر درماني در مواجهه احتمالي با مصدومين بحران هاي هسته اي: يك مطالعه مقطعي در اراك

Assessing Knowledge and Preparedness of Medical Staff toward Potential Nuclear Injuries: a Cross-Sectional Study in Arak, Iran-2015

طي ساليان گذشته استفاده از فن آوري هسته اي در زمينه هاي مختلف صنعتي، علوم پايه و پزشكي گسترش يافته است. از آنجايي كه احتمال وقوع حوادث هسته اي و مصدومين ناشي از آن واقعيتي اجتناب ناپذير است، در اين مطالعه ميزان آمادگي و سطح آگاهي پرسنل كادر درماني بيمارستانهاي آموزشي شهر اراك نسبت به بحران هاي هسته اي مورد بررسي قرار گرفت. روش ها در اين مطالعه توصيفي- مقطعي كه در سال 1393 انجام شد، به روش سرشماري و از طريق پرسشنامه ميزان آمادگي و آگاهي 700 نفر از پرسنل درماني بيمارستانهاي آموزشي شهر اراك نسبت به حوادث هسته اي، تشخيص و درمان مصدومين احتمالي مورد بررسي قرار گرفت. براي جمع آوري اطلاعات از دو پرسشنامه جداگانه جهت پزشكان و پرستاران بر اساس پروتكل آژانس بين المللي انرژي اتمي و سازمان جهاني بهداشت تدوين و پس از تاييد روايي و پايايي در اختيار آنان قرار گرفت. در نهايت داده هاي جمع آوري شده با استفاده از آمار توصيفي در نرم افزار SPSS نسخه 16 تجزيه و تحليل شدند. نتيجه گيري اين مطالعه وضعيت آمادگي بيمارستانهاي مورد بررسي و همچنين ميزان آگاهي پرستاران و پزشكان را ضعيف ارزيابي كرده است و از آنجا كه اين طرح با مشاركت افراد صاحب نظر انجام شده است نتايج بدست آمده بسيار قابل تامل است. در نهايت با توجه به گسترش استفاده صلح آميز از فن آوري هسته اي و سياست بومي سازي آن در كشور توجه مسئولين به اين موضوع و ايجاد راهكارها و تمهيدات جدي و سريع جهت افزايش آگاهي و عملكرد پرسنل امري ضروري مي باشد.

Background and Aim: The use of nuclear technology in various industrial, medical, and basic science fields has been expanded over recent years. Since the Possibility of nuclear accidents and injuries is an inevitable fact, this study aimed to assess the knowledge and preparedness of the medical staff at teaching hospitals in the city of Arak, Iran, toward potential nuclear injuries. Methods: This cross-sectional descriptive study was carried out in 2015 to assess the knowledge and preparedness of 700 medical staff at the teaching hospitals in the city of Arak, Iran, toward potential nuclear injuries and their diagnosis and treatment. Based on the protocols of International Atomic Energy Agency and World Health Organization, two separate questionnaires for physicians and nurses were devised and provided to them after verifying their validity and reliability. The collected data were analyzed using SPSS16. Results: A total of 630 nurses and 70 physicians participated in this study. The results showed that 50.8% of the participants had a basic knowledge of nuclear accidents and 45.6% of them had no information in this regard. More than 67.1% of the physicians and 77.6% of the nurses admitted that they knew nothing about the protocols for decontamination and treatment of nuclear injuries. Conclusion: In this study, the preparedness of the hospitals and knowledge of the nurses and physicians were evaluated as poor. Since this project was conducted with experts, the results are striking. Therefore, considering the development of peaceful uses of nuclear technology and its localization in Iran, the authorities should pay special attention to this issue and take quick and serious measures and strategies to enhance knowledge and performance of medical staff.