بررسي اثر بخشي تركيب درماني آزيترومايسين و پردنيزولون در عوارض مزمن ريوي مصدومين شيميايي با سولفورموستارد

Evaluation of Efficacy and Effectiveness Azithromycin and Prednisolone in Treatment of Chronic Pulmonary Complication Due to Mustard Gas

مقدمه: مصدومين شيميايي با سولفور موستارد به ضايعات مزمن ريوي (برونشيت مزمن، برونشيوليت و برونشكتازي) و تحريك پذيري راههاي هوايي دچار مي شوند و درمان هاي مختلفي جهت كنترل علايم بيماري وجود دارد. هدف از اين مطالعه مقايسه ميزان بهبودي كلينيكي، يافته هاي عملكرد ريوي مصدومين شيميايي مبتلا به برونشيوليت قبل و بعد از درمان جهت دستيابي به يك وضعيت فاقد علايم بيماري و بهبود و تقويت كاركرد ريوي با كمترين مقدار مصرف دارو مي باشد. مواد و روش ها: طي يك مطالعه كارآزمايي باليني به بررسي 30 مصدوم شيميايي مبتلا به برونشيوليت كه طي شش ماه سال 85 و 86 به كلينيك ريه بيمارستان بقيه اله الاعظم (عج) مراجعه نموده اند، با استفاده از شرح حال، معاينه فيزيكي، تكميل پرسشنامه، اسپيرومتري و HRCT پرداخته شد. سپس بيماران تحت درمان با پروتكل آزيترومايسين و پردنيزولون قرارگرفتند. نتايج: 28 بيمار (93.3%) مرد و 2 بيمار (6.7%) زن و ميانگين سن بيماران 44.1±6.1 سال و ميانگين BMI بيماران 25.7±3.4 Kg/m مي باشد. ميانگين FVC-Percent قبل و بعداز درمان با FullDose به ترتيب 73.56±11.5 و 73.12±11.2 مي باشد (P=0.714) و بعداز درمان با آزيترومايسين و پردنيزولون 71.65±12.6 شد (P=0.491). ميانگين FEV1-Percent قبل و بعداز درمان با 62.94±17.8 FullDose و 63.51±14.6 مي باشد (P=0.726) و بعداز درمان با آزيترومايسين و پردنيزولون 64±15.2 شد (P=0.842). ميانگين FEV1/FVC قبل و بعداز درمان با 68.4±14.3 FullDose و 70±12.9 مي باشد (P=0.348)، و بعداز درمان با آزيترومايسن و پردنيزولون 69±11.3 شد (P=0.613). بحث: بعلت عدم پاسخ بيماران به درمان FullDose كورتيكواستروئيدها، بجاي افزايش دوز پردنيزولون، آزيترومايسين به تركيب درمان اضافه گرديد كه پاسخ به درمان قابل توجهي مشاهده نشد كه به علت پاتوژنز بيماري ايجاد شده با گاز سمي سولفور موستارد مي باشد.