پديد آورندگان :
خليلي، ربابه دانشگاه علوم پزشكي بقيه ا... - دانشكده پرستاري - مركز علوم رفتاري , سيرتي نير، مسعود دانشگاه علوم پزشكي بقيه ا... - دانشكده پرستاري - مركز علوم رفتاري , فلاحي خشكناب، مسعود دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي تهران - گروه آموزشي پرستاري , محمودي، حسين دانشگاه علوم پزشكي بقيه ا... - دانشكده پرستاري , عبادي، عباس دانشگاه علوم پزشكي بقيه ا... - دانشكده پرستاري
كليدواژه :
مراقبت دهندگان , اختلال استرس پس از ضربه مزمن , خود مراقبتي و تحقيق كيفي , نظاميان
چكيده فارسي :
مواجهه با حوادث تروماتيك جنگ در رزمندگان سبب آسيب عملكرد اجرايي از قبيل ناتواني كاركردن مستقل و نقص انجام فعاليتهاي مراقبت از خود مي شود. نقص و كمبود مراقبت از خود در بيماران مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه جنگ منجر به بروز مشكلات سلامت فيزيكي و به تبع آن پايين آمدن كيفيت زندگي شان مي گردد. خود مراقبتي مي تواند با اجراي اقدامات بهداشتي در فرايند بهبودي و سلامت اين بيماران موثر واقع شود. هدف اين مطالعه شناسايي و اكتشاف عوامل بازدارنده خود مراقبتي جانبازان مبتلا به اختلال پس از ضربه مزمن ناشي از جنگ بود.
روش ها
اين مطالعه كيفي با رويكرد تحليل محتواي متعارف انجام شد. 12 جانباز مبتلا به اختلال پس از ضربه و 13 فرد مراقب آنان بودند كه با نمونه گيري هدفمند مشاركت نمودند. جمع آوري داده ها با 18مصاحبه انفرادي و 2 مصاحبه گروهي متمركز عميق و نيمه ساختارمند انجام گرديد. تحليل ها در هشت مرحله شامل تايپ متن مصاحبه ها، تعيين واحدهاي معنايي، كدگذاري متن، بازنگري كدها با متن، طبقه بندي و توسعه طبقات، بازنگري طبقات، شناسايي درون مايه ها و گزارش يافته ها انجام گرفت.
يافته ها
4 طبقه اصلي شامل "ابعاد و پيامد مربوط به بيماري، ساختار شخصيتي فرد بيمار، ماهيت و ابعاد مربوط به درمان بيماري و حمايت ناكافي از سوي سازمان" بعنوان عوامل بازدارنده خود مراقبتي استخراج شد. در مجموع 15زير طبقه هم از طبقات اصلي پديدار گرديد كه شامل "بالا بودن شدت بيماري فرد مبتلا، ابتلا بيمار به ساير بيماري هاي مزمن جسمي، دارا بودن تيپ شخصيتي پرخاشگر، گرايش فردي بيمار به رفتار پر خطر، تاخير در شروع درمان بيماري، تداخلات دارويي و درماني، عوارض جانبي داروهاي اعصاب و روان، دسترسي ناكافي به برخي داروهاي اعصاب، خستگي از مصرف طولاني مدت دارو ، فراموشي مصرف برخي دوزهاي دارو، ناكافي بودن تكيه بر درمان دارويي صرف، ضعف فعاليت مددكاري اجتماعي سازمان، رسيدگي مادي و معنوي ناكافي از سوي سازمان، نارضايتي از شرايط و امكانات سازمان و انتظارات و توقعات برآورده نشده از سوي سازمان" بود.
نتيجه گيري
برنامه ريزي و مداخله جهت كنترل عوامل بازدارنده خود مراقبتي مي تواند براي دستيابي به استقلال مراقبت مبتلايان به اختلال استرس پس از ضربه مزمن ناشي از جنگ كمك كننده باشد.
چكيده لاتين :
Background and Aim: Exposure to traumatic events in veterans can impair performance, such as the inability
to work independently and the malfunctioning of self-care activities. Impairment and lack of self-care in patients
with post-traumatic stress disorder (PTSD) leads to physical health problems and, consequently, a decrease in
their quality of life. Self-care can be effective with the implementation of health measures in the process of
recovery and health of these patients. The purpose of this study was to identify the preventive factors of self-care
for war veterans with chronic PTSD.
Methods: This qualitative research was conducted by conventional content analysis. Twelve veterans with
chronic PTSD and their 13 caregivers participated, using purposive sampling. Data collection was carried out with
18 individual interviews and two group interviews, which were profound and semi-structured. The analyses
included eight steps: typing interview texts; identifying semantic units; coding text; revising codes with text;
classifying and developing categories; reviewing categories; identifying themes; and reporting findings.
Results: The four main categories, included "dimensions and outcomes related to disease”, “personality traits
of the patient”, “the nature and dimensions of the treatment of the disease” and “inadequate organizational
support” were extracted as self-care preventive factors. A total of 15 sub-categories emerged, which included
severity of disease, involvement in the other chronic physical diseases, aggressive personality type, tendency to
high-risk behavior, delayed onset of treatment, drug and therapeutic interactions, side effects of psychiatric drugs,
inadequate access to some of certain medications, fatigue from long-term drug intake, missed doses of some
medication, inadequate reliance on pure drug therapy, weakness of social worker activity, inadequate organization
management, dissatisfaction with the organization and unexpected expectations of the organization.
Conclusion: Planning and intervention to control the self-care barrier factors can help to achieve independence
in caring for veterans with chronic post-traumatic stress disorder.
