بررسي نيازهاي آموزشي كاركنان بهداشت و درمان براي مقابله پزشكي موثر با مصدوميت‌هاي هسته‌اي

Educational Needs of Hospital Personnel for Medical Response to Nuclear Injuries

مقدمه. استفاده از فن‌آوري هسته‌اي در زمينه‌هاي مختلف صنعتي، علوم پايه و پزشكي در طي ساليان اخير گسترش يافته است. به همين دليل احتمال وقوع حوادث هسته‌اي و مصدومين ناشي از آن واقعيتي اجتناب ناپذير است. در اين گزارش نيازهاي آموزشي براي كسب و ارتقاي آمادگي‌هاي لازم براي امداد و درمان مصدومين هسته‌اي مورد بررسي قرار گرفته است. مواد و روش ها. در اين بررسي نيازهاي آموزشي شش بيمارستان و مركز درماني با استفاده از پرسش‌نامه مورد بررسي قرار گرفت. شركت كنندگان در طرح به تعداد 137 نفر و به صورت داوطلبانه از بين پرستاران، پزشكان عمومي و مديران اجرايي شاغل در بخش‌هاي‌ اورژانس، پزشكي هسته‌اي و راديولوژي انتخاب شدند. نتايج. نتايج بدست آمده نشان مي‌دهد كه در دوره تحصيلي شركت كنندگان در طرح، واحدهاي درسي كه به طور خاص به ويژ‌گي‌هاي مصدومين هسته‌اي ارتباط داشته باشد، پيش بيني نشده است. با اين حال ‌94/06% از شركت كنندگان با سندرم‌هاي پرتوگيري و 98/30% آنها با منابع پرتوگيري انسان آشنايي داشتند. همچنين در بعضي از زمينه‌ها همچون روش‌هاي حفاظت فردي شركت كنندگان از اطلاعات مناسبي برخوردار بودند. در حالي كه در بعضي از موارد ديگر همچون ميزان آشنايي با پروتكل‌هاي درماني، تجهيزات آشكارسازي پرتوهاي يونيزان و بيودوزيمتري كمتر آشنايي داشتند. علاوه بر اين 80/5% از شركت كنندگان در طرح معتقد بودند كه با گذراندن دوره‌هاي آموزشي مناسب مي‌توانند به طور موثري در درمان مصدومين يك حادثه هسته‌اي مشاركت داشته باشند. نتيجه گيري. با توجه به گسترش استفاده صلح آميز از فن‌آوري هسته‌اي و سياست بومي سازي آن در كشور، كادر سازي براي امداد و درمان مصدومين هسته‌اي ضرورت دارد. علي رغم وجود بعضي از كاستي‌هاي آموزشي و تجهيزاتي، وجود زمينه‌هاي علمي مناسب و علاقمندي شخصي زياد، ايجاد و ارتقاي آمادگي‌هاي لازم در بين شركت كنندگان در طرح، با ايجاد دوره‌هاي آموزشي ضمن خدمت بخوبي امكان پذير است.

Introduction. Application of nuclear technology is developed in various fields such as industry, basic and medical sciences. So that, the nuclear incidents and nuclear injuries is inevitable. In this report, educational needs of hospital personnel for effective medical management and response to nuclear injuries are investigated. Material and Methods. In this investigation, the educational needs of six hospitals were studied by using of designed questionnaire. 137 of volunteer responders among hospital managers, medical emergency department, nuclear medicine and radiology sections were participated in this study. Results. In an actual nuclear event, key hospital personnel including responders in this study would be called on to focus medical responses. Unfortunately, the obtained results showed that they did not pass suitable courses and training for responding to nuclear injuries. Also, based on this result, in some fields such as personnel protection and medical syndrome of ionization radiation the information of responders were acceptable, but some other fields such as medical management protocols for nuclear injuries, radiation detectors and biodosimetry, their knowledge were insufficient. Conclusion. Because of deployment of nuclear technology, training and preparing of hospital personnel for medical management and response to nuclear injuries is necessary. Notwithstanding some shortcomings, because of enthusiastic and scientific background among responders, creation and development of preparedness among responders is completely conceivable.