پديد آورندگان :
درخشان فر، حجت دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي - بيمارستان مفيد , شجاعي، مجيد دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي - بيمارستان امام حسين , مجيدي، عليرضا دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي - بيمارستان شهداي تجريش , دهقان، زينت السادات دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي
كليدواژه :
سونوگرافي و پايش هموديناميك , دقت تشخيصي , مولتيپل تروما , اورژانس
چكيده فارسي :
پايش مطلوب و بهينه بيماران مالتيپل تروما در اورژانس هنوز به عنوان يك چالش تلقي مي شود. روش هاي تهاجمي و غيرتهاجمي مختلفي براي پايش وضعيت هموديناميكي وجود دارد كه بر پيامد باليني بيماران مالتيپل تروما موثر است. مطالعه حاضر به مقايسه سونوگرافي eFAST با روش هاي كلينيكي (مانند فشار و پالس) و پاراكلينيكي (مانند VBG و لاكتات و هموگلوبين) جهت ارزيابي پاسخ به درمان يا وخيم شدن وضعيت بيمار مالتيپل تروما در اورژانس مي پردازد و اينكه آيا سونوگرافي مي تواند اطلاعات دقيق تر و سريعتري از پاسخ به درمان يا وخيم شدن وضعيت بيمار مالتيپل تروما در اختيار قرار دهد.
روش ها
مطالعه حاضر از نوع مقايسه روش هاي تشخيصي مي باشد كه در آن، بيماران مالتيپل ترومايي بالاي 14 سال (مرد/زن) كه از ابتداي ديماه 96 تا پايان مهر 97 به اورژانس بيمارستان امام حسين مراجعه نموده و در ارزيابي اوليه براي ايشان سونوگرافي eFAST انجام شده بود، وارد مطالعه شدند. از همه بيماران، اطلاعات دموگرافيك و باليني در چك ليست ثبت شد. سپس اين بيماران تحت نظر بودند و پاسخ به درمان يا بدتر شدن وضعيت ايشان؛ با ارزيابي قلب و IVC و ريه ها توسط سونوگرافي ارزيابي شد. براي همه بيماران، يافته هاي مربوط به روش هاي كلينيكي مانند فشار و پالس و روش هاي پاراكلينيكي مانند VBG و لاكتات و هموگلوبين نيز ثبت شد. در پايان يافته هاي مربوط به سونوگرافي eFAST با يافته هاي مربوط به روش هاي كلينيكي و پاراكلينيكي با آزمون هاي آماري مناسب تحليل و مقايسه گرديد.
يافته ها
ميانگين سن 310 بيمار مالتيپل تروما ناشي از حوادث ترافيكي، برابر 36±11.5 سال و 7/67 % (210 نفر) آنها مرد بودند. ميانگين IVC، EF،BE ، درصد هماتوكريت، هموگلوبين، لاكتات، فشارخون سيستول و دياستول، ريت تنفس، ضربان قلب، PH خون، PCO2 خون وHCO3 خون با وخيم شدن وضعيت بيمار بر اساس eFAST ارتباط معني دار داشتند (P<0.05). همچنين بين ميانگين IVC غيرنرمال با متغيرهاي هموديناميكي مختلف در بيماراني كه eFAST بدتر شدن داشتند، ارتباط معني دار وجود داشت. در اين مطالعه پيشرفت eFAST از يك فضا (eFAST اوليه) به فضاهاي ديگر (eFAST 6 ساعت بعد) يا نبود مايع در eFAST اوليه و سپس ثبت مايع در يك يا چند فضا در eFAST 6 ساعت بعد بعنوان وخيم شدن وضعيت بيمار تلقي شد كه در اين وضعيت در 80 بيمار مالتيپل تروما ثبت شد.
نتيجه گيري
معني دار شدن ارتباط eFAST مثبت (غيرطبيعي) با متغيرهاي هموديناميكي مختلف جهت ارزيابي پاسخ به درمان يا وخيم شدن وضعيت بيمار مالتيپل تروما، نشان دهنده قابل اعتماد بودن پايش هموديناميك بيماران مولتيپل تروما بوسيله سونوگرافي در بخش اورژانس مي باشد. لذا مي توان سونوگرافي و تكرار آن را جزء بررسي هاي تشخيصي اوليه در بيماران مالتيپل به كار برد تا اقدام درماني لازم بر اساس آن انجام گيرد و همچنين از اتلاف وقت و هزينه زياد، مواجه بيمار با اشعه و عوارض ناشي از اقدام تهاجمي اجتناب شود.
چكيده لاتين :
Background and Aim: The optimal monitoring of multiple trauma patients remains as a challenge. There are
various invasive and non-invasive methods for monitoring hemodynamic status that affect the clinical outcome
of multiple trauma patients. The present study compares eFAST (Extended Focused Assessment with Sonography
in Trauma) with clinical (such as pressure and pulse) and paraclinical data (such as VBG, lactate and hemoglobin)
to assess the response to treatment or worsening of the status of the patient with multiple traumas in the emergency
department. The study also sought to assess whether ultrasound can provide more accurate and faster data
regarding response to treatment or worsening of the status of a patient with multiple traumas.
Methods: The present study is a comparative study of diagnostic methods in multiple trauma patients over 14
years of age (male/female) who referred to the Emergency Department of hospitals from January 2018 and who
have undergone an ultrasound evaluation. Demographic and clinical data was collected from all patients.
Subsequently, these patients were monitored by ultrasound evaluation of the heart, IVC and lungs. For all patients,
clinical findings such as pressure and pulse, and paraclinical methods such as VBG, lactate and hemoglobin were
also recorded. Finally, ultrasound findings were compared with clinical and paraclinical findings using appropriate
statistical methods.
Results: The mean age of 310 patients with multiple trauma due to traffic accidents was 36±11.5 years, and
67.7% (210) were male. The mean of IVC, EF, BE, hematocrit, hemoglobin, lactate, systolic and diastolic blood
pressure, respiratory rate, heart rate, blood pH, blood PCO2, and HCO3 were significantly correlated with the
deterioration of the patient according to eFAST (P <0.05). There was a significant relationship between mean IVC
with different hemodynamic variables in patients with worsening eFAST. In this study, the development of eFAST
from one space (initial eFAST) to other spaces (eFAST 6 hours later) or lack of fluid in the initial eFAST, and
then fluid recording in one or more spaces at eFAST 6 hours later, was considered to be a deterioration in the
patient's condition. In this condition, 80 patients with multiple trauma were registered.
Conclusion: The significance of positive (abnormal) eFAST association with different hemodynamic
variables for assessing the response to treatment or deterioration of patient's condition, indicates that the
hemodynamic monitoring of multiple trauma patients is reliable by ultrasonography in the emergency department.
Therefore, eFAST and repeated eFAST can be used as a preliminary diagnostic tool in multiple trauma patients,
in order to take the necessary therapeutic measures, and to avoid wasting time and increasing the cost to the
patient, exposure to radiation and side effects of intensive action.
