«تنيـدگي» و راهكـارهـاي مقابـله با آن و تحليل آن در رمان سووشون سيمين دانشور

طرح مباحث ميان رشته‌اي و نوشتن مقالات علمي دربارۀ آنها از علائق پژوهشگران در سال‌هاي اخير بوده است. يكي از اين مباحث، انعكاس علم روان شناسي در آثار ادبي و انطباق آن با تئوري هاي نوين روان شناسي است. در ادبيات فارسي، با توجه به مقام استثنايي و غناي آن، نكته‌هاي اخلاقي و روان شناسي بسياري نهفته است كه مقايسه و تطبيق آن با يافته‌هاي روان شناسي نوين امري ضروري است. «تنيدگي» از جمله مفاهيمي است كه به رغم كاربرد وسيع آن، هنوز مفهوم واحد و روشني ندارد. واژه تنيدگي از روي آورد مهندسي وارد علوم پزشكي و روان پزشكي شده است. در ديدگاه مهندسي، تنيدگي هر عامل بيروني است كه بر شيء يا جاندار وارد و باعث تغييراتي در آن مي‌شود. مفاهيم، عوامل و پيامدهاي تنيدگي، به عنوان يك موضوع پيچيده علمي همواره نظر پژوهشگران علوم رفتاري را به خود جلب كرده است. گستردگي دامنه عوامل تنيدگي، پيامدهاي مخرب آن بر كنشوري و سلامت فرد و نيز جذابيت علمي پژوهشي آن، مي‌تواند دلايلي براي بيان اهميت و ضرورت توجه روان شناسان نسبت به تنيدگي باشد. سووشون نوشتۀ سيمين دانشور آغازگر فصلي تازه در تاريخ داستان‌نويسي ايران به شمار مي‌آيد. نويسنده در اين رمان اجتماعي سياسي، حوادث  و پيامدهاي  زمان اشغال ايران از سوي انگليسي‌ها را به زيبايي به نگارش درآورده است. دانشور در اين داستان پرحركت و ماجرا با نثري شاعرانه، دقيق و محكم، تصويري دروني و هنرمندانه از تحولات منطقه فارس در سال‌هاي جنگ دوم جهاني به دست مي‌دهد. در اين رمان هر كدام از شخصيت‌ها با مسائل و مشكلاتي روبه رو مي‌شوند و در برابر هر كدام از اين وقايع و حوادث متناسب با شخصيت‌هاي دروني واكنش هايي نشان مي‌دهند. اين پژوهش در زمينه شناسايي عوامل تنش‌زا (استرسورها) در رمان سووشون دانشور و راه هاي مقابلۀ شخصيت‌ها با اين عوامل مورد بررسي قرار مي‌گيرد.