تأثير توان پشتيباني از توليد ملي با تأكيد بر دانش و فناوري‌هاي همگرا در بازدارندگي همه‌جانبۀ دفاعي جمهوري اسلامي ايران

سير تحولات فضاي رزم همواره با آخرين دستاوردهاي دانش علمي و فناوري بشر همگام بوده است و بالطبع ظرفيت‌سازي در بخش دفاعي رابطۀ تنگاتنگي با توان هر كشوري در توليد دانش علم و فناوري به‌ويژه فناوري نوين نظامي دارد؛ از سوي ديگر اين دستاوردهاي علمي همواره در قالب مفاهيم علمي و فناوري‌ها در شكل‌دهي به فضاي رزم ايفاي نقش كرده‌اند و هدف اين پژوهش بررسي تأثير مؤلفه‌هاي فناوري همگرا در ارتقاء پشتيباني از توليد ملي در برابر تهديدات ناهمتراز است؛ در ادامه با استناد به اسناد بالادستي و آراي انديشمندان حوزه‌هاي مختلف از جمله نظامي و اقتصادي، شاخص‌هاي اين عامل استخراج و چارچوب مفهومي مطالعه طراحي و با بهره‌گيري از پژوهش آميخته با روش توصيفي و استنباطي انجام شد. جامعۀ آماري اين تحقيق شامل: اساتيد دانشگاه و دانشجويان دانشگاه عالي دفاع ملي، متخصصان صدا و سيماي جمهوري اسلامي ايران، مجمع تشخيص مصلحت نظام و مركز پژوهش‌هاي مجلس بوده است كه با مراجعه به نمونه‌اي از آن‌ها به تعداد 93 نفر، امر گردآوري اطلاعات، انجام شد؛ و در آزمون فرضيات با استفاده از فرمول مجذور كا براي مشخص كردن معناداري استفاده شد و در خصوص ميزان اهميت وزني شاخص‌ها با استفاده از رتبه‌بندي فريدمن، مشخص شد كه در قالب الگوي بازدارندگي همه‌جانبۀ دفاعي جمهوري اسلامي ايران در مقابل تهديد نامتقارن، جهت پشتيباني از توليد ملي و تداوم آن، به ترتيب اهميت «توانايي حفظ زيرساخت‌هاي حياتي»، «توان توليد و تأمين فناوري‌هاي حساس نظامي»، «توان ظرفيت‌سازي صنعتي»، «توان مديريت بهينۀ منابع» و «توان بهره‌گيري از مديريت دانش» نقش بسزايي داشتند.