بررسي ارتباط بين نيازهاي عاطفي با سطح خودكارآمدي بيماران مبتلا به سرطان مراجعه‌كننده به بيمارستان اميد شهر مشهد در سال 1393

Relationship between Emotional Needs and the Level of Self-Efficacy of Cancer Patients Admitted to Omid Hospital in Mashhad in 2014

زمينه و هدف: تأمين نيازهاي عاطفي، مؤلفه‌اي تأثيرگذار در ميزان توانايي فرد براي مقابله مؤثر با بيماري و مديريت آن است. لذا اين پژوهش با هدف تعيين ارتباط بين نيازهاي عاطفي با سطح خودكارآمدي بيماران مبتلا به سرطان مراجعه‌كننده به بيمارستان اميد شهر مشهد در سال 1393 انجام شد. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر مطالعه‌اي توصيفي است كه بر روي 360 بيمار مبتلا به سرطان بستري در بيمارستان اميد شهر مشهد با روش نمونه‌گيري آسان از اسفند 1392 تا تير 1393 انجام شد و بيماران با استفاده از فرم اطلاعات فردي، پرسشنامه خودكارآمدي بيماري‌هاي مزمن (CDSES) و پرسشنامه نيازهاي عاطفي مورد ارزيابي قرار گرفتند. داده‌ها برحسب نوع متغير، با آزمون‌هاي آناليز واريانس، t مستقل، ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج اين مطالعه حاكي از كسب نمره كلي خودكارآمدي 1/91±5/56 از 10 مي‌باشد كه نشان‌دهنده خودكارآمدي متوسط بيماران است. بيشترين ميزان ميانگين و انحراف معيار خودكارآمدي بيماران به ترتيب در حيطه ارتباط با پزشك 2/71±6/84، مديريت بيماري 2/36±6/32، كمك گرفتن از خانواده، دوستان و جامعه 2/18±5/79 بود. نتايج آزمون همبستگي پيرسون نشان داد كه بين نمره كلي خودكارآمدي و نيازهاي عاطفي، همبستگي منفي و معناداري وجود دارد (P<0/001, r- -0/261)؛ يعني هرچه بيشتر نيازهاي عاطفي بيماران برآورده شود، سطح خودكارآمدي بيماران در جهت مديريت بيماري نيز افزايش خواهد يافت. نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد كه افزايش نيازهاي عاطفي بيماران باعث كاهش سطح خودكارآمدي آنان مي‌گردد و بالتبع آن، افزايش دفعات بستري و عود علائم بيماري را به همراه دارد. بنابراين، جهت كاهش نيازهاي عاطفي و بهبود سطح خودكارآمدي، به برنامه‌ريزي‌هاي دقيق‌تر مداخلات آموزشي و حمايتي نياز است

Background and Objectives: Emotional needs are the individual components effective in the patient's ability to deal effectively with disease and manage it. Therefore, this study aimed to determine the relationship between emotional needs and the level of self-efficacy of cancer patients admitted to omid hospital in Mashhad in 2014. Materials and Methods: This is a descriptive study included 360 cancer patients admitted to Omid hospital in Mashhad. Data were collected from February 2014 until June 2014 by Census sampling. The data was gathered using three questionnaires including the demographic information, the Chronic Disease Self-Efficacy Scale (CDSES),and emotional needs. Data were analyzed using SPSS software version 21 and Data analysis was performed by ANOVA, t-test, Pearson correlation and regression analysis statistical tests, based on the varible type. Results: The results indicated that the overall score of self -efficacy was 5.56±1.91 out of 10 in patients with cancer which represents the medium level self-efficacy. The highest self-efficacy score belonged to communication with physician domain (6.84± 2.71) and disease management domain (6.32 ±2.36), help from family, friends, and community (5.79± 2.18), respectively. There was a significant and reverse correlation between the total score of self-efficacy and the score of emotional needs (r=-0.261; P<0.001). It means that the more increase in emotional needs fulfilment equals the more increase in the patients’ self-efficacy for the disease management. Conclusion: According to the results, the increase in emotional needs of patients reduces the self-efficacy and consequently reduces their quality of life and increases the frequency of hospitalization. Therefore, more exact planning of educational and supportive interventions seems necessary for reducing emotional needs and improving self-efficacy.