فراهم‌سازي ارزيابي تراز خودتنظيمي زناشويي در جامعۀ ايراني: آزمون پايايي، روايي و ساختار عاملي نسخه ايراني سنجۀ خودتنظيمي رفتاري براي روابط كارآمد در زوج‌ها

Assessment of marital self-regulation in Iranian population: Studying reliability, validity and factor structure of Persian version of Behavioral Self-Regulation for Effective Relationships Scale (BSRERS) in couples

زوجيني كه از خودتنظيمي ارتباطي استفاده مي­نمايند، در سنجش با ديگران روابط شاد و باثبات­تري دارند، چه نقش اين مؤلفه بسيار برجسته‌تر از مهارت­هاي ارتباطي ديگر است. هدف پژوهش آزمودن روايي، پايايي و ساختار عاملي سنجه «خودتنظيمي رفتاري براي روابط كارآمد» و بررسي همبستگي آن با كيفيت روابط ­زوجين در نمونه ايراني بود.جامعۀ آماري پژوهش همه­ زوجين ساكن شهر سنندج است كه فرزند آن‌ها در سال تحصيلي 94 -95 در مدارس مقطع دبستان مشغول به تحصيل بودند. با به كار بردن روش نمونه­ گيري خوشه­اي تصادفي 832 نفر (416 زوج) از ميان والديني كه حاضر به همكاري شدند انتخاب شد. نخست سنجه به زبان فارسي برگردانده شد، براي به دست آوردن تصوير دقيق يك بررسي راهنما روي 40 زوج از جامعه پژوهش اجرا شد. در اين بررسي تراز آلفاي كرونباخ دو عامل سنجه (خود نظم­بخشي ارتباطي و تكاپوي ارتباطي) به­ترتيب 70/0 و 71/0 به ­دست­ آمد. در گام­هاي گردآوري داده­ها ابزارهاي سنجه خودتنظيمي رفتاري براي روابط كارآمد، سنجه سازش يافتگي زوجي لاك والاس، آزمون اصلاح‌شده سازش يافتگي زناشويي و پرسشنامه سبك­هاي عاطفي هافمن به ­كار گرفته ­شد. با استفاده از تحليل عاملي تأييدي مدل دوعاملي (خودتنظيمي ارتباطي و تكاپوي ارتباطي) سنجه همانند با ساختار عاملي پيشنهادشده از سوي سازندگان آزمون، تأييد شد. تراز همساني­دروني به ­دست ­آمده از عامل خودتنظيمي ارتباطي و عامل تكاپوي ارتباطي با روش آلفاي­كرونباخ، گاتمن و دونيمه ­سازي اسپيرمن-براون نشانگر بسندگي آن براي سطوح عامل­هاي يك سنجه بود. براي بررسي بارهاي عاملي به تفكيك دو جنس و بررسي ارتباط ابعاد خودتنظيمي ارتباطي ميان زوجين مدل ساختاري به كار گرفته شد. برآيندها نشان داد كه همبستگي مثبت و معني­دار ميان ابعاد خودتنظيمي رفتاري با ابعاد كيفيت ارتباط و سازش يافتگي زوجي وجود دارد (p<0/01). برآيندهاي پژوهش پايستگي ساختار عاملي و روايي و پايايي سنجه را براي ارزيابي خودتنظيمي زناشويي در زوجين ايراني نشان مي­دهد.

Spouses who use relational self-regulation have happier and more stable relationships than the others and the role of this component is much more important than other relational skills. The purpose of this paper is to study the validity, reliability and factor structure of Persian version of Behavioral Self-Regulation for Effective Relationships Scale (BSRERS) in Iranian couples, by descriptive and correlational method and its relationship with marital quality’. The participants were all couples living in Sanandaj, whose children were enrolled in elementary schools in the academic year of 2016. Using randomized cluster sampling, 832 people (416 couples) were selected among the parents who were willing to cooperate. First, the questionnaire was returned in Persian language. To obtain a detailed picture of a guideline study on 40 couples from the research community. In this study, the Cronbach's alpha coefficient was 0.77 and 0.71, respectively for two factors of the questionnaire (relational self-regulation and relational activity). Participants completed BSRERS, Locke-Wallace Short Marital-Adjustment Test (LWSMAT), Revised Dyadic Adjustment Scale (RDAS), and Affective Style Questionnaire (ASQ). Using confirmatory factor analysis of a two-factor model (relationship self-regulation and relational activity), questionnaire was fitted with the two factor structure suggested by scale constructors. The reliability of relational self-regulation factor and relational activities was estimated by Cronbach’s Alpha, Guttmann method and Split-half Spearman-Brown's Split-. In order to study of gender and the relationship of relational self-regulation aspects among couples, a structural model was used. The results showed that there’s a significant relationship between relational activities with the aspects of marital quality (p<0/01). The results show the fitness of factor structure, validity and reliability of BSRERS to assess marital self-regulation among Iranian couples. This questionnaire could be used as an influential tool in self-regulation assessing in marital relations in clinical and consultative or research conditions.