مقياس‌هاي روش زندگي در مسكن

Lifestyle Scales in Dwelling

«روش زندگي و مقياس‌هاي آن» به‌عنوان يك مؤلفه فرهنگي بارز و تأثيرگذار در شكل‌دهي مسكن و محيط مسكوني مي‌باشد. روش زندگي در مقياس‌هاي متفاوت فردي و جمعي، طي فرادادهاي فرهنگي، نمود آشكار فرهنگ در زندگي انسان به‌شمار مي‌رود كه قرارگاه‌هاي رفتاري را در محيط ساخته شده انتظام مي‌بخشد. در مقياس‌هاي مختلف روش زندگي در مسكن تعاريف گوناگوني مطرح گرديده است، ليكن تحقيق حاضر، با هدف روشنگري اذهان طراحان از طريق يك روش تحقيق كيفي نظام‌مند، به تحليل مقياس‌هاي روش زندگي در محيط‌هاي انسان ساخت بومي پرداخته است. نمونه‌هاي مورد مطالعه از گروه يكپارچه فرهنگي ايل قشقايي به‌صورت نظري و هدفمند انتخاب شده‌‌اند. بر خلاف مطالعات و تحقيقات‌انديشمندان علوم اجتماعي كه از مفهوم «سبك زندگي» براي تمايز بخشي به سبك‌هاي زندگي طبقات و تبيين معيار‌هاي منزلت اجتماعي در يك جامعه استفاده مي‌كنند، اين تحقيق به تحليل رفتاري-محيطي «مقياس‌هاي روش زندگي» در مسكن خانواده پرداخته است. در اين مطالعات، از روش‌هايي همچون عكس‌برداري، برداشت واحد‌هاي مسكوني و دياگرام قرارگاه‌هاي رفتاري سكونت، مصاحبه و پرسشنامه به جهت كشف ترجيحات و معاني سكونت در چهار سطح و مدل ابزار-غايت بهره گرفته شده است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه مقياس‌هاي روش زندگي با تكيه بر معاني ذهني انساني، اساس شكل‌‌گيري قرارگاه‌هاي رفتاري و متعاقباً انتظام فضايي محيط مسكوني شكل گرفته‌اند. يافته‌هاي اين تحقيق بر اين مسئله تأكيد دارد كه محيط‌هاي انسان ساخت به‌خصوص محيط‌هاي مسكوني محصول نظام‌هاي فرهنگي انسان هستند.

Lifestyle and its scales are prominent and influential cultural factors in shaping dwelling and residential environments. At various individual and collective scales and through the cultural traditions, lifestyle is the apparent aspect of culture in human life, organizing behavior settings in the built environment. Various definitions have been proposed for housing lifestyle scales. However, the present study is an attempt to enlighten designers’ minds through a systematic qualitative research methodology by analyzing lifestyle scales in manmade native environments. The samples have been chosen from the culturally integrated group of Qashqai people. Unlike social scientists, who use the concept of lifestyle to differentiate among various social classes and explain social status criteria in a society, this research has focused upon a behavior-environmental analysis of lifestyle scales in household dwellings. The method includes environmental and activities photography, residential units’ mapping and behavior settings diagramming. These are then followed by conducting interviews and using questionnaires to explore the preferences and meanings at four levels which benefits from means-end model as the theoretical framework. According to analysis of behavior settings diagrams and its implicit meanings of activities, the lifestyle scales in cultural groups of case study were classified as follows: 1) individual lifestyle scale 2) family lifestyle scale 3) neighborhood social lifestyle scale 4) social kinship lifestyle scale 5) social public lifestyle scale. The results of this study indicate that human lifestyle occurs on different scales, and settings are organized in each lifestyle based on the type and purpose of the interaction with others. Spatial organization of behavior settings that serves lifestyles scales, are affected from obvious characteristic of settings activities and its implicit meanings. Data analysis is emphasized, that lifestyle scales as a prominent cultural component will have a direct impact on shaping the built environment. Based on the study it is concluded that lifestyle scales are closely related to human values which provides foundations for behavior settings leading to spatial configuration of residential environment. The findings of this study also approves that man-made environments in general, and residential environments in particular, are products of human cultural systems.